Krewetka Red Crystal (Caridina Cantonensis Sp. Red)

Występowanie

Słodkowodna krewetka, która jest odmianą hodowlaną dzikiej formy (krewetki Bee) pochodzącej z Chin.

Wygląd zewnętrzny

Istnieje cała gama odmian barwnych tej krewetki, np.: brązowa (black bee), niebieska (blue bee), pomarańczowa (orange bee), złota (white bee) itd. Krewetki Red Crystal charakteryzują się naprzemiennie ułożonymi poprzecznymi pasami czerwono pomarańczowymi i białymi oraz czarnymi oczami. Opisywana odmiana także podlega podziałowi na różne klasy jakości ze względu na ubarwienie: stosunek białych obszarów do czerwonych. I tak wyróżnia się następujące klasy C, B, A, S, SS, SSS (ostatnia najwyższa i najdroższa, praktycznie cała biała). Należy jednak pamiętać, że klasyfikacji krewetek można dokonać dopiero po uzyskaniu przez nie pełnej dojrzałości, a ich ubarwienie w znacznej mierze zależy także od czynników zewnętrznych (np.: diety czy stresu). Dymorfizm płciowy również widoczny jest dopiero po uzyskaniu dojrzałości płciowej. Samice są nieco większe, posiadają znacznie większe łuski na pancerzu w części dolnej (podbrzusze) oraz charakteryzują się ciemną plamą tuż za głową tzw. siodłem (są to widoczne jaja gotowe do zapłodnienia).

Usposobienie

Jest to gatunek stadny, dobrze czuje się w towarzystwie kilu osobników. Spokojny, możemy jednak od czasu do czasu być świadkami wzajemnej rywalizacji o pożywienie. Te "przepychanki" nie są dla nich jednak szkodliwe. Jak wszystkie krewetki, również i Red Crystal zrzucają pancerz. Wówczas stają się apatyczne, pozbawione apetytu. Ukrywają się wśród roślinności, żeby po kilku dniach pojawić się ponownie w miejscach żerowania. Sytuacje stresowe (transport, drapieżniki w zbiorniku lub bardzo aktywne ryby, gwałtowne zmiany parametrów wody itp.) powodują u nich wytracanie barw. Są to padlinożercy, których nie należy przekarmiać (karmienie raz dziennie taką ilością pożywienia, aby znikła w przeciągu 2 godzin). Sporadyczne, jedno- lub dwudniowe przerwy w karmieniu sprzyjają oczyszczaniu się krewetek.

Akwarium

Jest to jedna z delikatniejszych i trudniejszych w hodowli krewetek. Wymaga stabilnych i dojrzałych akwariów. Wrażliwa jest na związki azotu i miedzi w wodzie (unikamy leków zawierających miedź, a nawet zbiorników, w których wcześniej przeprowadzaliśmy taką kurację). Wrażliwa również na gwałtowne zmiany parametrów wody. Konieczne jest systematyczne czyszczenie dna zbiornika oraz regularne podmiany części wody. Niezbędne dobre napowietrzanie i duża ilość tlenu rozpuszczonego w wodzie. Gatunek ten dobrze czuje się w krewetkariach (zbiornikach przeznaczonych tylko do hodowli krewetek, unikamy wówczas łączenia z innymi krewetkami z tego rodzaju ), jak i w zbiornikach ogólnych (tylko z małymi gatunkami ryb, które nie pływają za szybko i nie są drapieżnikami, unikamy również żyworódek). Wymagane jest miękkie i drobne podłoże, najlepiej ciemne (wspaniale na jego tle prezentują swe ubarwienie), liczne kryjówki wśród kamieni i korzeni (tworzącymi groty i jaskinie), łupin orzecha kokosowego, skorup doniczek itp., gęsta roślinność o drobnych liściach (mchy, umiarkowana ilość glonów - najlepiej ściśle kontrolowana).

Rozmnażanie

Rozmnażanie tego gatunku nie przysparza większych kłopotów. Dojrzałe osobniki same łączą się w pary i zapładniają. Samiec wyczuwając płodną samicę pływa gwałtownie wkoło zbiornika i niej samej, po czym styka się z nią na kilka sekund (przeważnie w pozycji "na krzyż") i odpływa. W tym momencie doszło do zapłodnienia. Czasem pierwsze podejście się nie udaje, dlatego może nastąpić kolejne. Zapłodnione jaja są deponowane pod odwłokiem samicy i są przytrzymywane przez jej tylne odnóża. W takiej pozycji pozostają do dnia wylęgu (jakieś 3-4 tygodnie). Samica przez cały ten okres wachluje je ogonem, przekłada między sobą - wszystko w celu odpowiedniego napowietrzania ich oraz zapobieżeniu przed zepsuciem. Zestresowana, przestraszona lub niedoświadczona mama może porzucić jaja. Na kilka dni przed wylęgiem na każdym jaju pojawiają się dobrze widoczne 2 czarne kropki - oczy. Młode wylęgają się w pełni samodzielne (od razu gotowe do żerowania) i są mniejszą wersją rodziców. Jednak ich narządy wewnętrzne (przede wszystkim rozrodcze) nie są w pełni wykształcone. Będą się stopniowo rozwijać poprzez kolejne linienia, aż do osiągnięcia pełnej dojrzałości (ten typ metamorfozy skorupiaków nazywany jest przeobrażeniem niezupełnym). Młode wymagają do ochrony przed potencjalnymi drapieżnikami gęstej roślinności, a przed odfiltrowaniem odpowiedniego zabezpieczenia wlotu używanego filtra (np.: gąbką). Po wylęgu samice są natychmiast gotowe do ponownego zapłodnienia. Bardzo często można zaobserwować jaja z oczami noszone pod ogonem i jednocześnie siodło tuż za głową (niezapłodnione jaja czekające na swoją kolej).