Akwaria - rodzaje i typy

1. Akwarium - Podział akwariów ze względu na przeznaczenie

1.1. Akwarium ogólne (wielogatunkowe, towarzyskie)

Są to zbiorniki, w których bytują wspólnie ryby i rośliny z różnych rodzin, rodzajów i gatunków. Wybierając poszczególnych mieszkańców naszego akwarium kierujemy uwagę głównie na walory zewnętrzne ryb i roślin (wygląd i sposób zachowania się w akwarium - kolorystyka, kształt, sposób poruszania się), głębokość ich występowania w środowisku naturalnym (aby w akwarium nie pozostawić przestrzeni wolnej od ryb) itp. Jednak należy pamiętać, że w zbiorniku takim można pielęgnować jedynie ryby i rośliny o zbliżonych wymaganiach w stosunku do wody, światła, temperatury, wielkości przestrzeni życiowej i odżywiania. Nie należy więc umieszczać tutaj ryb drapieżnych (słabsze ryby będą się ukrywały przed nimi, będą okaleczane a nawet zjadane przez nie), ryb rozgrzebujących podłoże lub zjadających rośliny. Należy również pamiętać, że większość ryb najlepiej czuje się wśród osobników własnego gatunku. Dlatego, w akwarium ogólnym powinno się znajdować kilka jednogatunkowych stadek, niż kilkanaście ryb, każda z innego gatunku.

1.2. Akwarium hodowlane (tarliskowe, lęgowe)

Są to zbiorniki specjalnej funkcji, w których ryby przystępują do tarła, rozwija się zapłodniona ikra i w którym wychowujemy narybek. Powinno być ono niskie, do 25 cm wysokości, dość szerokie - około 40 cm i długie na 40-80 cm (wymiary te odpowiadają wymaganiom większości gatunków ryb oraz zapewniają łatwą obsługę). Najlepiej, żeby był to klejony, całkowicie szklany zbiornik, musi być odpowiednio ogrzany (prócz grzałki, filtru i napowietrzacza, powinien być używany termoregulator), oświetlony (światło nie powinno być zbyt mocne - wystarczy światło dzienne oraz słaba żarówka). Należy pamiętać, że dla narybku szkodliwe są gwałtowne zmiany oświetlenia. Dla większości gatunków ryb w takim akwarium nie budujemy żadnego podłoża, dla innych przygotować należy drobny żwirek, wygotowany torf, korzenie, kamienie, skorupę orzecha kokosowego lub doniczkę. Jeżeli chodzi o roślinność, to wystarczy pęk mchu jawajskiego lub wywłócznika. Akwaria takie powinny być również wyposażone w ruszty ikrowe (chronią one ikrę i wylęg przed kanibalizmem rodziców). Można tutaj również stosować różne techniki stymulacji tarła.

1.3. Akwarium biotopowe (środowiskowe)

Są to akwaria, w których odwzorowujemy naturalne środowisko wodne zapewniające równowagę biologiczną (w zbiorniku sztucznym stan równowagi jest nieosiągalny, ale akwaria takie najwierniej naśladują naturalne środowisko). I tak możemy odtworzyć środowisko dla ryb żyjących w strumieniach, w jeziorach itp. kierując się wiadomościami i opisami poszczególnych gatunków ryb i roślin o ich pochodzeniu.

2. Podział akwariów ze względu na naturalne środowisko ryb

2.1. Akwarium gatunkowe

Zapewniamy tutaj wybranemu gatunkowi optymalne warunki życiowe mogąc w ten sposób obserwować jego zachowanie w środowisku niewiele odbiegającym od naturalnego.

2.2. Akwarium kontynentalne

Przy jego zakładaniu musimy pamiętać, że jeśli chcemy trzymać w akwarium ryby z jednego kontynentu, powinny one zamieszkiwać podobne siedliska naturalne (nie należy mieszać ryb pochodzących z różnych środowisk wodnych np. z bystrych strumieni Andów i wód sawann brazylijskich).

2.3. Akwarium krajowe

Jeżeli nawet nie ma problemu z pozyskaniem ryb i roślin, kłopot pojawia się w momencie aklimatyzacji ich w sztucznym środowisku. W tym przypadku akwarium powinno być minimum średnie (50-100 litrów), woda powinna być stale przewietrzana, filtrowana oraz często wymieniana. Szczególną trudność napotkamy przy hodowli ryb pochodzących z górskich strumieni (konieczność stałego ruchu wody i oziębiania jej). W okresie zimowym w akwariach krajowych należy zwrócić uwagę na zimowanie ryb zgodnie z naturalnymi wymaganiami - obniżenie temperatury do 4-8 °C. Należy jednak pamiętać, że w tych warunkach większość roślin zginie, część przewegetuje a tylko nieliczne przetrwają w dobrej formie do wiosny.

3. Akwarium - Podział akwariów ze względu na kształt

Wyobrażając sobie i mówiąc o akwarium mamy przed oczami najczęściej prostokątne - proste lub profilowane - zbiorniki, kt&´re różnią się między sobą jedynie wielkością i ich wnętrzem, a właściwie twórczą inwencją ich właścicieli. Jednak konkurencyjność wśród producentów umożliwia nam obecnie szeroki wybór akwariów zarówno pod względem kształtu, koloru, jak i ceny. W poniższym artykule pozwolimy sobie zapoznać was z szeroką gamą dostępnych produktów na krajowych oraz zagranicznych rynkach.

3.1. Parametry zbiorników wodnych

Zanim jednak przejdziemy do opisu poszczególnych produktów warto nieco zatrzymać się przy tym w jaki sposób są produkowane i z jakich materiałów.
Rodzaje szkła do produkcji akwariów:

• Szkło płaskie, przezroczyste typu clear - wysokiej jakości odprężone szkło produkowane metodą float. Jego zaletami są: jednolita grubość, płaska powierzchnia, brak zniekształceń optycznych, wysoki stopień przechodzenia światła (dla szyby o grubości 15mm współczynniki transmisji światła wynosi 0,83).
• Szkło transparentne typu float - do jego produkcji stosowany jest piasek o niskiej zawartości żelaza i krzemionki (odżelaźniony). W efekcie szkło praktycznie pozbawione jest zielonkawego odcienia charakterystycznego dla innych rodzajów szkła. Jego zaletami są: zachowanie czystości barw, wyższa przepuszczalność światła (dla szyby o grubości 15mm współczynniki transmisji światła wynosi 0,88-0,90 - w zależności od producenta).

Tak więc rodzaj użytego do produkcji szkła ma wpływ na zabarwienie szyb: od różnych odcieni koloru zielonkawego (zwykły float) do całkowicie bezbarwnego (np. OptiWhite lub ExtraClear Plus).

Natomiast o grubości szyb zbiornika decydują międzynarodowe normy DIN 32622 - ma to zapobiec ryzyku związanemu z powstającymi w akwarium naprężeniami. Grubość szyby, użytej do budowy akwarium, uzależniona jest tylko od dwóch wielkości - długości i wysokości zbiornika (wysokości słupa wody). Przy produkcji zbiorników o długości przekraczającej 250cm stosuje się grubszą szybę na dno akwarium w stosunku do jego ścian bocznych. Ściany zbiorników często posiadają, jeżeli jest to konieczne, dodatkowe specjalne listwy wzmacniające montowane na przedniej i tylnej ścianie oraz wzmacniające poprzeczki.

Wszystkie krawędzie akwarium są precyzyjnie wykonane - szlifowane i polerowane, aby zapobiec ewentualnym skaleczeniom.

Szyby łączone są za pomocą specjalnych klei akwarystycznych, jak silikon czy kleje na bazie szkła wodnego.

W zależności od użytego rodzaju kleju oraz wielkości zbiornika stosuje się spoiny cienkie (szyby praktycznie przylegają do siebie), grubsze, pojedyncze, podwójne. Ważne jest, żeby klej zawsze rozprowadzony był równomiernie i był bio-neutralny. Również i tutaj mamy do czynienia z różnymi kolorami połączeń, np.: czarny, biały, transparentny.

3.2. Akwaria produkcji polskiej

Polscy producenci akwariów, a jest ich niesamowicie dużo, oferują szeroką gamę produktów:

3.3. Akwaria produkcji zagranicznej

Oczywiście oprócz opisanych powyżej kształtów zbiorników, zagraniczne firmy oferują szeroką gamę produktów dekoracyjnych. I tutaj wyobraźnia projektantów nie zna granic, szczególnie w przypadku zbiorników małych, tzw. nano (do 40l).

Mamy do wyboru zbiorniki ozdobione wymyślnymi ramkami oraz elementami dekoracyjnymi, które wchodzą w skład zestawu o dźwięcznych nazwach: „miasto”, „mój ogródek”, „rybka”, „baronowa kolumna” itd. Są to zestawy pochodzące z linii Aqua Deco firmy Zolux, które raczej przeznaczone są bardziej do ozdoby niż hodowli ryb (pojemność tych akwariów to około 6l). Podobnie jest z linią Bamboo - zbiorniki, z wykończeniami drewnianymi lub Art’Line - akwaria o fikuśnych kształtach przypominających serce czy jabłko.

Inną firmą specjalizującą się w produkcji dekoracyjnych zbiorników jest Hagen, która stworzyła nowoczesną oraz stylową linię Fluval EDGE. Jest to kompletny zestaw nano zbiornika, w skład którego wchodzą: akwarium, szczelna pokrywa, oświetlenie typu LED, filtr oraz uzdatniacze wody. W tym przypadku zbiornik opatrzony jest swoistą obudową - eleganckim stojakiem słupkowym, który kryje w sobie wszystkie urządzenia, okablowanie oraz umożliwia obserwację pupili od góry czy wypełnienie zbiornika po brzegi. Niewątpliwymi wadami tego rozwiązania jest utrudniony dostęp do środka oraz czyszczenie zbiornika (tylko drewnianą obudowę można zdjąć - górna szyba przymocowana jest na stałe).

Pomijając już akwaria dekoracyjne, zagraniczni producenci oferują nam także specjalistyczne zbiorniki, z wydzielonym miejscem w jednym z narożników na dodatkową komorę przelewową - tzw. sumpy. A wszystko to za sprawą japońskiej firmy ADA (Aqua Design Amano), która w swojej ofercie ma także zbiorniki typu „waterfall”. Przeznaczone są one przede wszystkim do uprawy emersyjnej roślin, a ich konstrukcja opiera się o półki szklane (2 lub 3 poziomy), przez które cały czas przepływa woda z góry na dół (jak wodospad). Dno zbiornika można dodatkowo zaaranżować dla ryb (dostępna głębokość 12 lub 17cm).

Opisane w tym artykule akwaria nie wyczerpują w całości dostępnej oferty. Są to zbiorniki, które bez trudu możemy nabyć w polskich sklepach akwarystycznych.

4. Akwarium Holenderskie

Akwarium holenderskie jest jednym ze stylów aranżacji zbiornika. Technika ta polega na stworzeniu czegoś w rodzaju podwodnego ogrodu, gdzie główny akcent położony jest na żywe rośliny, a ryby są jedynie uzupełnieniem.

4.1. Krótka historia stylu holenderskiego

Jest to jeden z najstarszych stylów dekoracji akwarium i wywodzi się z Holandii, gdzie w 1930r. założone zostało Holenderskie Stowarzyszenie Akwarystów. Jego głównym celem było propagowanie akwarystyki przy pomocy stosownych publikacji. Efektem tego było powstanie pierwszych zbiorników typowo roślinnych oraz szersze rozpowszechnienie tej techniki. Gwałtowna popularność tego typu zbiorników spowodowała, że w 1956r. został wydany biuletyn ze ścisłymi wytycznymi niezbędnymi do stworzenia akwarium holenderskiego. W 1964r. odbył się pierwszy konkurs na najpiękniejsze akwarium holenderskie. Obecnie tradycja konkursów jest nadal praktykowana w ramach NBAT (Nederlandse Bond Aqua Terra) - organizacji zrzeszającej około 110 stowarzyszeń akwarystycznych na terenie kraju. Konkurs jest wieloetapowy i obejmuje następujące kategorie: woda słodka (akwarium towarzyskie, akwarium roślinne ze zwierzętami, akwarium gatunkowe), woda morska (akwarium towarzyskie, akwarium gatunkowe), terrarium (towarzyskie i gatunkowe), staw (towarzyski, roślinno-zwierzęcy, gatunkowy).

4.2. Wymagania techniczne w przypadku zbiorników holenderskich

Typowe akwaria holenderskie cechuje szczelne zabudowanie drewnianą szafką w taki sposób, że tylko szyba frontowa jest widoczna (efektem tego jest dodatkowe uwypuklenie głębi). Wszelkie elementy techniczne są niewidoczne - ulokowane w szafce poniżej, zabudowane od góry (np. oświetlenie) lub sprytnie zamaskowane w zbiorniku.

Co do urządzeń technicznych i wyposażenia praktykuje się wykorzystanie:

• filtra - najczęściej są to filtry kubełkowe lub sumpy; wpływ oraz wypływ z filtra ma być niewidoczny,
• grzałki - każdy rodzaj grzałki, jaki zastosujemy ma być poza zasięgiem wzroku,
• oświetlenia - zazwyczaj stosuje się świetlówki T8 lub T5,
• dodatkowego nawożenia CO2,
• akwarium - tutaj przede wszystkim liczy się jego długość, nie wysokość; za standardowy rozmiar przyjmuje się zbiorniki o wymiarach 200x50x50,
• tła - tylna i boczne ściany powinny być wyłożone / przykryte od środka jednorodnym, naturalnym tłem, najlepiej w kolorze brązowym lub czarnym (dobrze sprawdzają się tła firmy Juwel lub naturalny korek), tło pełni dodatkową rolę - ma ułatwić aranżację roślin poprzez mocowanie ich do tła,
• podłoża - podłoże najczęściej stanowi piasek lub drobny żwirek, pod którym używane jest dodatkowe nawożenie (glina, lateryt, ziemia ogrodowa lub odpowiednie mieszanki), podłoże musi być w naturalnym, stonowanym kolorze a jego warstwa przy frontowej szybie nie powinna być zbyt gruba.

4.3. Główne wytyczne przy aranżacji akwarium holenderskiego

Główne założenia aranżacji akwarium w stylu holenderskim to różnorodność, kontrast w fakturze, strukturze, wysokości roślin, kolorze ich liści z zastosowaniem perspektywy, kilku planów, symetrii, wyodrębnieniu jak największej głębi. Jednym słowem wszystko ma się harmonijnie uzupełniać i pasować do siebie. Aranżacja zależy od wyobraźni autora, jednak podlega twardym regułom.

Po pierwsze:

ilość gatunków roślin. Przyjmuje się, że na każde 10cm długości zbiornika powinniśmy posadzić tylko jeden, określony gatunek. Tak więc akwarium o długości 150cm nie powinno zawierać więcej niż 15 gatunków roślin. Należy przy tym pamiętać, że rośliny grupujemy (sadzimy w grupach), a poszczególne gatunki mogą być wprowadzone tylko w jednym miejscu naszego zbiornika. Wyjątek stanowią mchy (np. mech jawajski) oraz mikrozorium oskrzydlone, których używa się do wypełnienia ewentualnych luk lub pokrycia zastosowanych elementów dekoracyjnych. Ważne jest także, aby grupy poszczególnych gatunków nie znajdowały się zbyt blisko siebie (nie wchodziły na siebie). Idealną sytuację stanowią przerwy między nimi na szerokość palca.

Po drugie:

w ogólnym planowaniu kompozycji i układu stosujemy regułę trójpodziału. Zasada ta jest szeroko stosowana w świecie artystycznym, np. malarstwie, architekturze, fotografii a nawet kinematografii. Polega ona na podzieleniu obrazu na 3 równe części w pionie i poziomie - mamy wówczas dwie linie poziome i dwie pionowe. Linie te przecinają się wzajemnie w 4 punktach, które nazywane są „punktami skupienia uwagi” lub tzw. „mocnymi punktami obrazu”. W tych punktach zatrzymuje się w pierwszej kolejności wzrok obserwatora - i jest to zjawisko naturalne, wręcz bezwarunkowe. W przypadku aranżacji akwarium holenderskiego wykorzystujemy jednak tylko 2 takie punkty i żeby zwiększyć efekt głębi obrazu będą to: najbardziej wysunięty punkt z przodu i najbardziej wysunięty punkt z tyłu, umieszczone po przekątnej. Inaczej mówiąc zasadę trójpodziału stosujemy w trzech wymiarach. W tych punktach ustawione powinny być najmocniejsze elementy kompozycji, jak przyciągające wzrok rośliny (duży, rozłożysty gatunek), rośliny czerwone, dodatkowy element dekoracyjny w postaci korzenia czy kamienia wystającego spod mchów i paproci lub zakończenie stworzonej alei z roślin. Dzięki temu uzyskujemy obraz o dużych walorach estetycznych i harmonijnej spójności.

Po trzecie:

zmienność. Nigdy nie umieszczamy obok siebie dwóch podobnych gatunków roślin. Gatunki muszą się różnić kolorem, kształtem i fakturą liści oraz wysokością. Niedopuszczalne jest posadzenie obok siebie rośliny o pomarańczowych lub brązowych liściach i rośliny o czerwonych liściach. Niedopuszczalne jest także umieszczanie obok siebie np. dwóch drobnolistnych gatunków. Różnica w wysokości powinna być znaczna - nie 1-2cm.

Po czwarte:

wydobycie głębi obrazu i perspektywy. Jest kilka sztuczek stosowanych w tym celu. Jedną z nich jest utworzenie z roślin czegoś w rodzaju alei (często nazywanej „aleją lejdejską”) - szerokiej na przodzie i zwężającej się ku tyłowi. Dobre efekty uzyskuje się, gdy aleja nie jest prosta, a zagina się łukowato i jej koniec chowa się / znika za grupą roślin. Ważne jest także uwzględnienie nieznacznego wzrostu wysokości rośliny (aleja nie może rozciągać się płasko). Innym sposobem wydobycia głębi jest pozostawienie nieco przestrzeni między poszczególnymi grupami roślin, zwłaszcza na tylnym planie, tak żeby było widoczne tło. Również umieszczenie we frontowych narożnikach zbiornika roślin, które wyrastają do zwierciadła i lekko zaginają się na jego powierzchni zwiększa głębię obrazu. Mamy wówczas do czynienia ze swoistą kurtyną okalającą nasze akwarium. Wykorzystanie dodatkowego elementu dekoracji (korzeń, kamień lub skała) jest również dobrym rozwiązaniem. Ilość tych elementów ograniczamy jednak do minimum, co w praktyce oznacza, że może się pojawić w aranżacji tylko raz i nie może dominować. Element taki zawsze powinien być pokryty mchem lub paprociami. W akwariach holenderskich wykorzystuje się także zastosowanie tarasów. Jednak w tym przypadku nie stosujemy podłoża, które stopniowo, zbliżając się ku tyłowi zwiększa swoją grubość. Tutaj tarasy zaaranżowane są zazwyczaj przy pomocy kawałków drzewa, do których mocowane są poszczególne gatunki roślin, w taki sposób, żeby „materiał nośny” nie był widoczny.

Po piąte:

ryby. Należy pamiętać, że ryby są tylko dodatkiem, uzupełnieniem. Dobieramy je więc w taki sposób, żeby nie skupiały na sobie całej uwagi. Nie powinny dominować. W zależności od wielkości akwarium wybieramy tylko jeden gatunek ryb pływający w całej toni wodnej, w grupie minimum 12 sztuk (im większa ławica, tym lepiej) lub ryby pływające w trzech strefach wodnych: w górnych partiach, w otwartej przestrzeni oraz przy dnie (tutaj także powinny to być gatunki ławicowe). Można także dodać krewetki, glonojada lub pielęgnice karłowate. Akwarium jednak nie może stwarzać wrażenia zatłoczonego i należy położyć nacisk na zgodność gatunków.

4.4. Rośliny stosowane do aranżacji akwariów holenderskich

W akwariach holenderskich około 80% powierzchni dna powinno być obsadzone roślinami. Najczęstszymi gatunkami roślin stosowanymi do tego typu aranżacji są rośliny łodygowe. Aleje zazwyczaj tworzone są z niskich gatunków, o subtelnym kolorze. Należą do nich: niskie odmiany nadwódki szerokolistnej (Hygrophila Corymbosa), nadwódki trójkwiatowej (Hygrophila Difformis), stroiczki kardynalskiej (Lobelia Cardinalis), jaszczurca pochylonego (Saururus Cernuus), żabienicy delikatnej (Echinodorus tenellus), Staurogyne Repens. Gatunkami dobrze prezentującymi się na pierwszym planie są: zwartka wendta (Cryptocoryne Wendtii ), zwartka becketta (Cryptocoryne Beckettii ), zwartka wlkera (Cryptocoryne Walkerii ), Cryptocoryne Lucens, Cryptocoryne Lutea, gwiezdnik okółkowy (Eustralis Stellata), gwiazda wodna (Pogostemon Helferi), Pogostemon Erectus. Środkowy plan dobrze jest aranżować przy pomocy: alternatery reineka (Alternanthera Reineckii), amanii senegalskiej (Ammania Senegalensis), amanii wysmukłej (Ammania Gracilis), rotali okrągłolistnej (Rotala Rotundifolia), ludwigii drobnej (Ludwigia Arcuata), ludwigii glandulosa, ludwigii brevipes. Natomiast do gatunków skupiających uwagę należą m.in.: limnofila wodna (Limnophila Aquatica), nadwódka szerokolistna (Hygrophila Corymbosa), żabienica amazońska (Echinodorus Amazonicus), grzybień egipski (Nymphaea Lotus), onowodek kędzierzawy (Aponogeton Rigidifolius), onowodek kłączowy (Aponogeton Rigidifolius). Należy jednak pamiętać, że powinniśmy wybrać tylko jeden gatunek skupiający uwagę w całej aranżacji, a roślin „czerwonych” używamy bardzo oszczędnie.

Projektując ogród podwodny w stylu holenderskim należy pamiętać, że dobry układ daje możliwość podziwiania go z różnych perspektyw, pod różnymi kątami (z lewej lub z prawej strony, od frontu). Należy także mieć na uwadze, że całość musi być w dobrej kondycji, odpowiednio przycięta, schludna i uporządkowana, a samo stworzenie takiego stylu i jego utrzymanie nie należy do łatwych i szybkich zadań.

5. Akwarium Naturalne

Akwarium w stylu naturalnym jest aranżacją inspirowaną bezpośrednio naturą, sposobem idealistycznego przechwycenia całego jej piękna. Ojcem tego stylu jest Takashi Amano, który w 1980 roku po raz pierwszy zaprezentował zbiornik utrzymany właśnie w takim duchu i do dnia dzisiejszego jest ekspertem w tej dziedzinie. Tak naprawdę zastosował on w swoich projektach przechwycony z japońskiej kultury i sztuki pogląd na świat i estetykę zamykający się w dwóch słowach: „wabi sabi”. To właśnie ten trend filozofii z domieszką nowoczesnego stylu dominuje w akwariach naturalnych.

5.1. Wymagania techniczne

W przeciwieństwie do akwariów holenderskich tutaj zbiornik powinien być w pełni otwarty - niezabudowany oraz powinien być wykonany ze szkła typu opti white (o obniżonej zawartości żelaza). W tym przypadku również główny nacisk kładziemy na długość zbiornika, a nie na jego wysokość.

W przypadku tego stylu wszelkie urządzenia akwarystyczne powinny być sprytnie zamaskowane - zarówno w samym akwarium, jak i poza nim. Tło powinno być białe, niebieskie lub biało-niebieskie, umieszczone za akwarium. Co do podłoża, wykorzystywany jest biały, szary brązowy lub niebieskawo-czarny piasek lub drobny żwirek o jednorodnym kolorze - zazwyczaj brązowym. Tutaj również pod podłożem stosuje się dodatkowe nawożenie w postaci gliny, laterytu, ziemi ogrodowej lub odpowiednich mieszanek.

5.2. Główne założenia przy aranżacji akwarium naturalnego

Akwarium naturalne to miniaturowy i wyidealizowany kawałek naturalnego ekosystemu zamknięty w szklanym zbiorniku. Tutaj inspiracji dostarcza sama przyroda, jednak aranżacja nie ma stanowić jej kopii, a sam układ kieruje się pewnymi zasadami.

Po pierwsze:

przechwycenie japońskiej filozofii wabi sabi. Filozofię tą w najprostszych słowach można określić za pomocą słów: harmonia, prostota, minimalizm, skromność, ascetyzm, asymetria, nieregularność, chropowatość, szorstkość, elegancja. W całej kompozycji dominują przede wszystkim elementy dekoracyjne w postaci korzeni, skał oraz kamieni. Rośliny czy ryby stanowią jedynie uzupełnienie, ale także muszą zostać dobrane z rozmysłem, aby dopełnić całości. Nasze akwarium ma sprawiać wrażenie malowidła lub fotografii krajobrazowej. Co do zastosowania kamieni, skał lub korzeni ważne jest, żeby były naturalne. Skały imitujące góry i wzniesienia powinny być twarde, metamorficzne lub wulkaniczne, o ostrych, poszarpanych krawędziach (ostry kamień oraz łagodna woda okalająca go - doskonale się uzupełniają). Kamienie natomiast powinny być gładkie i okrągłe. Elementy te mają być umieszczone w akwarium stabilnie, w taki sposób, aby z każdej strony prezentowały najlepszy wygląd, a faktura skał (ich poszczególne warstwy) powinny biegnąć w jednym kierunku. Aranżując ich rozmieszczenie nie kierujemy się symetrią, czy prostą linią. Technika wabi sabi mówi, że kompozycje skalne / kamienne powinny się składać z 2, 3, 5 lub 7 elementów. Najczęściej wykorzystuje się 3 elementy. I tutaj mamy do wyboru kilka układów: wysoka skała pionowa i dwie mniejsze, wysoka skała pionowa z dwoma odchylonymi skośnie , wysoka skała pionowa z dwoma ułożonymi poziomo lub jedna skała wysoka, jedna pozioma, jedna odchylona skośnie. Wszystkie te skały powinny różnić się rozmiarem, kształtem i kolorem (tylko nieznacznie, unikamy skał w kolorystyce jasnej, kontrastowej - odwracają i rozpraszają uwagę widza). Cały układ powinien się równoważyć - unikamy dominacji tylko jednego elementu. Czasami dodatkowo wykorzystuje się umieszczenie pojedynczych głazów lub kamieni.

Po drugie:

zastosowanie zasady trójpodziału. Zasada polega ona na podzieleniu obrazu na 3 równe części w pionie i poziomie - mamy wówczas dwie linie poziome i dwie pionowe. Linie te przecinają się wzajemnie w 4 punktach, które nazywane są „punktami skupienia uwagi” lub tzw. „mocnymi punktami obrazu”. W tych punktach zatrzymuje się w pierwszej kolejności wzrok obserwatora - i jest to zjawisko naturalne, wręcz bezwarunkowe. Podobnie, jak przy aranżacji zbiorników holenderskich, również i tutaj stosowana jest ta zasada. Różnica polega jednak na tym, że tylko 1 punkt i 1 główny element jest wykorzystywany.

Po trzecie:

wydobycie głębi i perspektywy. Wydobyciu głębi obrazu ma służyć aranżacja zamknięta zazwyczaj w jednym z trzech ukształtowań podłoża. Pierwsza rzeźba jest wklęsła - przypomina nieckę lub dolinę, z bokami usypanymi wysoko i niskim środkiem. Druga rzeźba jest wypukła - przypomina wzgórze, z bokami usypanymi nisko i wysokim środkiem. Trzecia zamyka się w trójkącie prostokątnym - przypomina zbocze wzgórza, wysokość podłoża maleje lub wzrasta tarasowo, z jednego końca do drugiego. Oczywiście podłoże nie jest usypane równomiernie. Wykorzystuje się różnorodne tarasy - i te wykonane z podłoża, i te zaaranżowane na elementach dekoracyjnych (korzenie lub kamienie obsadzone roślinami, pokryte mchami itp.). W pierwszym wypadku będziemy mieli wrażenie oglądać pagórkowate doliny / wzniesienia, w drugim - urwiska i przepaście. Czasem w celu wzmocnienia efektu perspektywy stosuje się umieszczenie na pierwszym planie dużego elementu, w tle natomiast mniejszych, jakby znacznie oddalonych. Również można zastosować utworzenie czegoś w rodzaju alei czy ścieżki - tym razem wykorzystujemy w tym celu podłoże. Nie powinniśmy się także bać umieszczać naszych elementów dekoracyjnych poziomo lub skośnie, tworząc w ten sposób kąty proste.

Po czwarte:

ryby i rośliny. Pamiętajmy, że stanowią one dopełnienie naszej aranżacji. W przypadku ryb wybieramy jeden gatunek ławicowy (minimum 15-20 sztuk). Co do roślin - stosujemy tylko gatunki zielone. Należy pamiętać, że rośliny nie stanowią głównego tematu, więc ograniczamy ich ilość do kilku gatunków. Tutaj, w przeciwieństwie do stylu holenderskiego, te same gatunki możemy wykorzystać w różnych częściach zbiornika. Stosuje się przeważnie niskie rośliny, jednak nie jest to regułą. Regułą jest to, że powinny być starannie przycięte i ukształtowane w taki sposób, aby umożliwiały powstanie dodatkowych cieni i odbić od powierzchni wody. Jeżeli natomiast zdecydujemy się na przycięcie roślin w określonym kształcie, to zazwyczaj będzie to kształt kuli lub fali. Kształty te jednak powinny być naturalne i powinny tworzyć płynne przejścia pomiędzy poszczególnymi elementami wystroju naszego akwarium.

Cała aranżacja w stylu naturalnym ma na celu przedstawienie widzowi wystroju w pełni zrównoważonego pomiędzy jego poszczególnymi elementami: układem, roślinami i rybami. Takie akwarium powinno przede wszystkim koić duszę i relaksować umysł osoby oglądającej, a jednocześnie zaskakiwać i nieustannie przyciągać wzrok.