Gatunek | Betta Enisae |
---|---|
Nazwa łacińska | Betta Enisae |
Rodzina | guramiowate |
Występowanie | Azja |
Długość | 6 - 9 cm |
Temperatura | 21 - 24°C |
Twardość wody | miękka - średnio twarda |
pH | 5,5 - 7,0 |
Zbiornik | 60 L |
Pokarm | żywy, mrożony, suchy |
Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje chłodne, płytkie strumienie leśne oraz ich tereny zalewowe, osłonięte przed słońcem, dość mocno porośnięte roślinnością na brzegach, o podłożu bagnistym na obszarze Borneo oraz Jawie (Indonezja). Wody tych strumieni są bogate w garbniki oraz substancję organiczną, która ulega rozkładowi.
Bojownik ten charakteryzuje się dość zmiennym ubarwieniem – w zależności od środowiska/siedliska, z którego pochodzi. Zazwyczaj ryby mają ciało w kolorze brązowym z niebieskimi lub zielonymi opalizującymi plamkami. Ryba wyposażona jest w dodatkowy układ do oddychania powietrzem atmosferycznym – labirynt. Samce są większe, jaskrawiej ubarwione (zwłaszcza na głowie), a ich płetwy są bardziej wydłużone w porównaniu z samicami. Mają także skupisko opalizującego, niebieskiego pigmentu na pokrywach skrzelowych oraz niebieski i czarny margines wzdłuż płetwy odbytowej oraz ogonowej. U samic od pyska, przez oko, do pokryw skrzelowych przebiega ciemna pręga, która jest mniej widoczna u samców.
Ryba dość płochliwa – zwłaszcza jeżeli jej współtowarzyszami są większe i energiczne ryby. Jednak wewnątrz gatunku dość agresywna i terytorialna – zwłaszcza samice wobec siebie w okresie godowym. Najlepiej jest więc trzymać ją w parach lub większych grupach, jeżeli dysponujemy odpowiednio dużym akwarium z licznymi kryjówkami. Gatunek żarłoczny – musimy więc uważać, aby go nie przekarmiać.
Gatunek preferuje przestronne akwaria, które są urządzone w stylu czarnych wód – piaszczyste podłoże z grubą warstwą ściółki (szyszki, suszone liście buku, dębu lub migdałecznika), gałęzi oraz splątanych korzeni. Niezbędne liczne kryjówki dla ryb wśród roślinności (np. mikrozorium oskrzydlone, wszelkiego rodzaju zwartki, mech jawajski), korzeni lub kamieni. Pożądane oświetlenie stłumione oraz rozproszone (roślinność pływająca), delikatna filtracja oraz wolna przestrzeń na powierzchni wody, żeby ryby miały swobodny dostęp do wilgotnego powietrza. W celu utrzymania optymalnych parametrów nad lustrem wody oraz powstrzymaniem ryb przed wyskoczeniem – konieczne szczelne przykrycie akwarium. Niezbędne systematyczne podmiany części wody. Bojownik powinien być hodowany w akwarium gatunkowym lub towarzyskim ze spokojnymi, podobnego rozmiaru towarzyszami.
Bojownik betta enisae jest rybą jajorodną. Rozmnażać ten gatunek powinniśmy w osobnym zbiorniku. Akwarium to powinno mieć wodę miękką, lekko kwaśną, o temperaturze 26ºC. Konieczne jest wyposażenie akwarium w kryjówkę (skorupa doniczki lub łupina orzecha kokosowego), dodatek roślin będzie również dobrym pomysłem. Przed tarłem możemy rozdzielić samice i samców i obficie karmić żywymi pokarmami lub zrobić podmianę części wody. Do złożenia jaj przez samicę i zapłodnienia ich przez samca dochodzi w typowym dla tych ryb „uścisku” (splotu), kiedy to samiec owija się wokół samicy, która pozostaje w pozycji do góry brzuchem. Samica składa partię jajeczek, w tym samym momencie samiec wypuszcza mlecz – następuje zapłodnienie. Samiec uwalnia uścisk, a samica zbiera opadające na dno ziarna ikry do pyska, żeby po chwili przekazać je samcowi (samica wypluwa jajeczka w kierunku samca), który deponuje je w swoim worku gardłowym. Cały proces powtarza się dopóki samica nie wypuści wszystkich dojrzałych jaj, a samiec umieści je w swoim worku gardłowym. Po tarle powinniśmy jak najszybciej odłowić samicę. To samiec sprawuje pieczę nad potomstwem i powinien być pozostawiony w spokoju – zestresowany lub niedoświadczony może połknąć ikrę lub ją wypluć. Inkubacja trwa 9-12 dni (zależy to od temperatury wody), w czasie której samiec nie przyjmuje pokarmu. Po tym czasie samiec uwalnia do toni wodnej w pełni ukształtowany narybek, który zaczyna żerować. Narybek powinien być karmiony 2-3 razy dziennie.