Brzanka Cejlońska (Pethia Cumingii)

Występowanie

Jest to gatunek słodkowodny, endemiczny dla dopływów rzek Kelani i Gin na Sri Lance. Zamieszkuje głównie niewielkie strumienie o podłożu piaszczystym, żwirowym i kamiennym z umiarkowanym prądem wody.

Wygląd zewnętrzny

Brzanka cejlońska posiada bocznie spłaszczone ciało koloru srebrno-żółtego, z dwiema ciemnymi, pionowymi plamami. Pierwsza znajduje się za pokrywami skrzelowymi, druga, bardziej okrągła u nasady ogona. Płetwy przezroczyste, z żółtym marginesem. Płetwa ogonowa rozwidlona. Gatunek ten często mylony jest z brzanką Pethia reval, która posiada czerwone płetwy brzuszne oraz grzbietową i czerwony margines na płetwie ogonowej oraz odbytowej. Samce są nieco mniejsze, chudsze w partiach brzusznych i bardziej kolorowe w porównaniu do samic. Dymorfizm płciowy dobrze jest widoczny w okresie tarła.

Usposobienie

Jest to spokojna, ciekawska i aktywna ryba, która żyje w grupach. Towarzystwo 8-10 rybek sprawi, że będą one mniej płochliwe, samce przepięknie się wybarwią i będą konkurować o względy samic. Gatunek ten można trzymać praktycznie ze wszystkimi rybami o podobnym rozmiarze i temperamencie: żyworódkami, bocjami, sumami, kiryskami, labiryntowatymi, małymi tęczankami oraz innymi brzankami, tetrami, neonami, razborami itp., krewetkami. Brzanka cejlońska jest gatunkiem, który z powodzeniem może być hodowany przez początkujących akwarystów.

Akwarium

Akwarium powinno być mocno obsadzone roślinami, z wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania. Elementami dekoracyjnymi mogą być skały lub korzenie. Podłoże powinno być drobne (piasek lub drobny żwirek), najlepiej ciemne. Oświetlenie powinno być rozproszone i niezbyt intensywne – pływające rośliny lub kawałki drewna unoszące się na powierzchni wody są dobrym rozwiązaniem.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Powinien być rozmnażany w osobnym, słabo oświetlonym akwarium, z roślinami o drobnych liściach, wodzie lekko kwaśnej, średnio twardej, z temperaturą z górnego zakresu skali. Do tak przygotowanego zbiornika, wieczorem, wprowadzamy jedną lub dwie pary ryb (samce w okresie tarła wybarwiają się na intensywny czerwony kolor). Do tarła ryby powinny przystąpić następnego dnia, w godzinach porannych. Po intensywnej pogoni samica składa jaja partiami, które opadają na dno lub przylepiają się do roślin. Rodzice nie opiekują się ikrą, wręcz mogą ją zjadać. Dlatego powinniśmy ich bezzwłocznie odłowić, jak tylko zauważymy złożone jaja. Larwy wylęgają się po 1-2 dniach, po kolejnych 1-2 dniach narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia.