| Gatunek | Czerwonogłówka |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Petitella Georgiae |
| Rodzina | kąsaczowate |
| Występowanie | Ameryka Południoiwa |
| Długość | 5,0 - 6,0 cm |
| Temperatura | 22 - 26°C |
| Twardość wody | miękka - średnio twarda |
| pH | 5,5 - 7,0 |
| Zbiornik | 70 L |
| Pokarm | żywy, mrożony, suchy, roślinny |
Ryba słodkowodna, która w warunkach naturalnych zamieszkuje odcinki rzek o przejrzystym nurcie (Rio Purus, Rio Negro, Rio Madeira) na obszarze Peru i Brazylii.
Gatunek ten jest często mylony ze zwinnikiem czerwonoustym (Hemigrammus rhodostomus) oraz zwinnikiem Blehera (Hemigrammus Bleheri). Jest kilka szczegółów różniących te trzy gatunki, jednak są one trudne do uchwycenia. Po pierwsze czerwonogłówka jest największa, a tylko u zwinnika Blehera czerwony kolor głowy może wykroczyć poza pokrywy skrzelowe (w pozostałych dwóch wypadkach czerwień zarysowuje się tylko na części głowy). Jest to jednak nie wystarczające kryterium identyfikacyjne - ubarwienie głowy często się zmienia w zależności od nastroju ryby. Po drugie ubarwienie ogona – brak czarnej plamki w dolnej części jej podstawy wskazuje, że mamy do czynienia z czerwonogłówką. Po trzecie czarno-biała linia biegnąca od nasady ogona wzdłuż linii bocznej – u zwinnika Blehera ta linia jest niewidoczna, zwinnik czerwonousty ma ją wąską i lekko zarysowaną, natomiast u czerwonogłówki jest ona szeroka ale słabo widoczna. Po czwarte czarne linie na płetwie ogonowej – u czerwonogłówki są one bardzo szerokie, u zwinnika Blehera nieco węższe z zewnętrznymi zagiętymi łukowato, u zwinnika czerwonoustego są najwęższe z zewnętrznymi umieszczonymi pod kątem, bez zagięć. Po piąte plama u nasady płetwy odbytowej – jest wyraźna i czarna u czerwonogłówki, jasna, ledwo widoczna u zwinnika czerwonoustego i w ogóle nieobecna u zwinnika Blehera. Samice są nieco większe od samców i pełniejsze w partiach brzusznych.
Jest to spokojna, aktywna i stadna rybka, która powinna być trzymana w większej grupie – minimum 6-8 osobników. Czerwonogłówki tworzą zwartą i „ścisłą” ławicę - wówczas są mniej płochliwe, a samce, rywalizując o względy samic, wyświetlają swoje najlepsze kolory. Ryby te bez przeszkód mogą być trzymane w akwarium towarzyskim z innymi spokojnymi i niewielkimi gatunkami, np.: neony, drobnoustki, ukośniki, pielęgniczki karłowate (Agassiza, kakdu, Reitziga, boliwijska itp.), kiryski, barwniaki. Unikami trzymania ich ze skalarami – mogą podgryzać ich płetwy.
Czerwonogłówka preferuje przestronne zbiorniki, mocno obsadzone roślinami, z elementami dekoracyjnymi w postaci poskręcanych korzeni. Nie zapominamy o wolnych przestrzeniach do swobodnego pływania. Ciemne podłoże pozwoli uwydatnić piękne kolory ryby. Oświetlenie powinno być rozproszone i niezbyt intensywne – ułatwią nam to rośliny pływające. Gatunek wrażliwy na parametry wody, szczególnie nagromadzenie azotanów – systematyczne podmiany części wody niezbędne.
Gatunek jajorodny. Rozmnażanie jego nie należy do łatwych zadań. Przede wszystkim ryby powinniśmy rozmnażać w osobnym akwarium, które jest słabo oświetlone, z delikatną filtracją, wodą miękką o pH=5,5-6,5 i temperaturze 24-26ºC. Do środka wkładamy kępy roślin o drobnych i delikatnych liściach lub ruszt ikrowy/siatkę zabezpieczającą ikrę przez rodzicami. Ryby możemy rozmnażać w grupie lub parami (wcześniej separujemy samców i samice, do tarła wybieramy najgrubszą samicę i najintensywniej wybarwionego samca, do zbiornika hodowlanego przenosimy ich wieczorem). W obu przypadkach karmimy je obficie żywymi pokarmami. Tarło odbywa się w godzinach porannych. Rodziców usuwamy niezwłocznie po pojawieniu się jajeczek – jedzą oni ikrę i narybek. Wylęg larw następuje po 1-1,5 dniu, po następnych 4 dniach narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia. Ikra i narybek wrażliwe są na światło, dlatego po odłowieniu rodziców zbiornik powinien zostać zaciemniony.
