Danio Malabarski (Devario Malabaricus)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje górskie potoki, strumienie i rzeki z kamienno-żwirowym podłożem w okolicach całego Półwyspu Indyjskiego oraz na Sri Lance. Wody te cechuje wysoki stopień nasycenia tlenem.

Wygląd zewnętrzny

Danio malabarski charakteryzuje się szmaragdowo-niebieskim ubarwieniem ciała z żółto-pomarańczowymi, przerywanymi, poziomymi pręgami na bokach. Gatunek ten często mylony jest z Danio aequipinnatus. Główną różnicą między nimi wydają się być właśnie te pręgi, które w przypadku Danio aequipinnatus kończą się u nasady ogona, a w przypadku Devario malabaricus przechodzą jeszcze przez promienie ogona. Samica jest większa, mniej kolorowa i grubsza w okolicach brzusznych w porównaniu do samca.

Usposobienie

Jest to spokojna, towarzyska i bardzo aktywna rybka, która ciągle jest w ruchu. Jest to także gatunek ławicowy, który najlepiej czuje się w dużych grupach – minimum 8 osobników. Wówczas ryba nie jest zestresowana, a samce znacznie bardziej się wybarwiają. Samce tego gatunku mają tendencję do tworzenia hierarchii. Za współtowarzyszy dobieramy im ryby o podobnych rozmiarach i temperamencie: bocje, nieagresywne pielęgnice, zbrojniki i inne gatunki z rodziny karpiowatych.

Akwarium

Danio malabarski najlepiej czuje się w akwarium, które skonfigurowano na podobieństwo potoku z umiarkowanym przepływem wody, z podłożem o zmiennej granulacji (od piasku, przez żwir do pojedynczych kamieni), kilkoma niewielkimi korzeniami lub gałęziami, roślinami. Gatunek wrażliwy jest na jakość wody – niezbędne systematyczne podmiany części wody. Również niezbędne jest przykrycie akwarium – danio malabarski lubi skakać.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Ryby powinny być rozmnażane w osobnym akwarium hodowlanym, które powinno posiadać przyciemnione oświetlenie, rośliny o drobnych i delikatnych liściach lub ruszt ikrowy. Woda powinna być lekko kwaśna, dobrze natleniona, z pH=7,0 oraz temperaturą 25-26°C. Z grupy ryb wybieramy najgrubszą samicę i najbardziej wybarwionego samca, których przenosimy do akwarium tarliskowego. Ryby do tarła powinny przystąpić w ciągu 1-2 dni, można je do tego pobudzić poprzez obfitsze karmienie żywymi pokarmami lub większą podmianę wody. Samica składa ikrę w toni wodnej (nawet 200 jaj koloru jasnopomarańczowego), a jajeczka opadają na dno lub przyklejają się do roślin. Rodziców usuwamy natychmiast po dokonanym dziele – nie opiekują się potomstwem, chętnie je konsumują. Larwy wylegają się po 1-1,5 dniach. Narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia 5 dni później.