Gurami Całujący (Helostoma Temminckii)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje bagna, stawy, wody wolno płynące, mocno zarośnięte południowo-wschodniej części Azji i Oceanii.

Wygląd zewnętrzny

Ryba ta występuje w dwóch odmianach barwnych srebrno oliwkowej oraz blado różowej (istnieją informacje, że zostały one sklasyfikowane jako dwa odrębne gatunki, pierwszy to Helostoma Temminckii, drugi Rudolfi Helostoma). W naturze osiąga do 30 cm długości. Charakteryzuje się bocznie spłaszczonym ciałem oraz specyficznie ułożonymi wargami. Płetwy grzbietowa i odbytowa są długie, przebiegają praktycznie wzdłuż całego ciała, ich ostatnie promienie są wydłużone. Gatunek posiada dodatkowy narząd, tzw. labirynt, który służy do oddychania powietrzem atmosferycznym. Płeć można rozpoznać dopiero po osiągnięciu pełnej dojrzałości płciowej – nawet wówczas jest to trudne (samice są większe, pełniejsze).

Usposobienie

Wargi ich są grube, mięsiste, wyposażone wewnątrz w ząbki. Służą one do zeskrobywania glonów (jest to jeden ze składników ich diety), do demonstracji sił pomiędzy dwoma samcami – łączą się wargami i przepychają, nie czyniąc żadnych szkód (zdarza się to rzadko) lub do rytuału w czasie tańca godowego. Ryba spokojna, aktywna, może być przetrzymywana z innymi łagodnymi średniego lub dużego rozmiaru współlokatorami. Są odporne, jednak wymagają systematycznej podmiany części wody, skutecznej filtracji.

Akwarium

Lubią przestronne, mocno obsadzone roślinnością (również roślinność pływająca), z wolnymi przestrzeniami do pływania i płaskimi powierzchniami (na których będą rozwijały się glony) akwaria. Przy doborze flory miejmy na uwadze, że gdy ich dieta uboga jest w pokarm roślinny, mogą podgryzać to, co posadzimy.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, który pobudzamy do tarła poprzez obfitsze karmienie żywym pokarmem, umieszczenie w zbiorniku tarliskowym (przenosimy, gdy są gotowe do tarła, czyli przestają przyjmować pożywienie) z miękką, ciepłą (około 32°C), odstaną i skutecznie filtrowaną wodą oraz pływającą roślinnością . Tarlaki dobierają się zazwyczaj ze stada. Samiec kusi samicę tańcem godowym (uderzanie ogonem, wzajemne ssanie warg). Następnie owija się wokół niej, obracając ją do góry nogami. Samica wyrzuca setki do tysiąca jaj, które on zapładnia. Ikra unosi się do pływającej po powierzchni roślinności (samiec nie buduje wcześniej gniazda). Wylęg następuje po dobie, a po kolejnych dwóch zaczynają swobodnie pływać w poszukiwaniu pożywienia. Rodzice nie interesują się ani jajami, ani narybkiem (powinni być przeniesieni do akwarium ogólnego). Młode dokarmiamy bardzo rozdrobnionym pokarmem i przez około dwa tygodnie intensywnie (ale nie uszkadzając narybku) natleniamy wodę (ich narząd labiryntowy jeszcze nie jest w pełni wykształcony).