Gatunek | Gurami Drobnołuski |
---|---|
Nazywany też | Gurami Księżycowy |
Nazwa łacińska | Trichogaster Microlepis |
Rodzina | guramiowate |
Występowanie | południowo wschodnia Azja |
Długość | 15 cm |
Temperatura | 26 - 30°C |
Twardość wody | miękka - średnio twarda |
pH | 6.0 - 7.5 |
Zbiornik | 120 L |
Pokarm | żywy, mrożony, suchy |
Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje stojące (nizinne zbiorniki, bajora, mokradła) i wolno płynące wody Tajlandii, Kambodży czy Wietnamu. Żyją w niewielkich grupach, w zbiornikach z pływającą roślinnością.
Charakteryzuje się srebrzysto oliwkowym ubarwieniem, które delikatnie mieni się tworząc piękną poświatę. Dodatkowo od innych gurami odróżnia go „zadarty nosek” (od góry można zaobserwować wklęsły kąt nachylenia głowy). Płetwy brzuszne są wydłużone w postaci nitkowatych wyrostków. U samców przyjmują one kolor czerwono pomarańczowy, a u samic są przezroczyste lub żółte. Kolejną cechą dymorficzną jest wielkość i kształt płetwy grzbietowej (u samicy krótsza i zaokrąglona). Są to ryby labiryntowe – posiadają dodatkowy narząd, który pozwala im oddychać tlenem atmosferycznym.
Spokojne, nieśmiałe w stosunku do innych mieszkańców (nie walczą o pożywienie nawet, gdy są głodne), często się ukrywają. Samce po uzyskaniu dojrzałości płciowej mogą wykazywać terytorializm i agresję wobec samców własnego gatunku lub innych gatunków gurami. Zdarza się także podskubywanie przez nie roślinności, najczęściej w celu zbudowania gniazda (należy to uwzględnić przy doborze szaty roślinnej).
Lubią duże, stabilne, z delikatną ale skuteczną filtracją akwaria. Konieczna obecność roślinności pływającej (nie za duża ilość), niezbędne ogrzane powietrze nad zwierciadłem wody, systematyczna podmiana części wody – około 30% raz w tygodniu (zachowanie ryb wskazuje, kiedy jest to wskazane – pływają wtedy głównie przy powierzchni).
Gatunek jajorodny, którego do rozmnażania pobudzamy przez obniżenie twardości wody, stopniowe podwyższanie temperatury wody do 32-33°C, obniżenie poziomu wody do 15-20 cm, obfitsze karmienie. Najlepiej jest je rozmnażać w zbiorniku tarliskowym (ciemne podłoże, rośliny pływające). Samiec buduje gniazdo na powierzchni wody z piany i części roślin, następnie wabi samicę tańcem godowym, owija się wokół jej ciała ustawiając ją do góry nogami. Uwalniane jaja są zapładniane i wędrują do gniazda. Tarło może trwać do 2 godzin, po tym czasie usuwamy samicę. Samiec opiekuje się ikrą i narybkiem. Wylęg następuje po 2 dniach, po kolejnych 2 swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia. Wtedy usuwamy również samca. Narybek karmimy bardzo rozdrobnionym pokarmem. Jest on niezwykle wrażliwy na skład chemiczny wody – najlepiej zaniechać jej podmian, do osiągnięcia dwu centymetrowej wielkości młodych.