Kolcobrzuch Zielony (Tetraodon Fluviatilis)

Występowanie

Gatunek słodko - słonawowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje wolno płynące strumienie, rzeki, ich ujścia w okolicach lasów namorzynowych, jeziora i laguny. Występują na obszarze Indii, Sri Lanki, Bangladeszu, Kambodży, Laosu, Indonezji, Tajlandii, Wietnamu, Borneo oraz Birmy. Ryby te należą do gatunku migrującego na czas tarła w obrębie wody słodkiej (max do 100 km).

Wygląd zewnętrzny

Ubarwienie tych ryb w znacznej mierze zależy od ich naturalnego siedliska i z reguły jest zielono-żółte, z szaro-białym podbrzuszem. Na plecach widoczne są czarne, dość duże plamy, które rozmieszczone są przypadkowo. Plamy te czasem mogą tworzyć coś w rodzaju grubych pasów w przedniej części ciała. W tylnej części plamy są mniejsze, bardziej okrągłe i otoczone dodatkowo żółtym marginesem. Płetwa grzbietowa oraz odbytowa umiejscowione są w pobliżu płetwy ogonowej. Brak płetw brzusznych. Płetwy są koloru przezroczystego. Brak łusek. Ciało opatrzone jest niewielkimi kolcami. Gatunek ten nazywany jest także rozdymką ze względu na jego zdolność „nadymania się” powietrzem lub wodą dzięki elastycznemu uwypukleniu jelita (uchyłkowi jelita). Ryba zachowuje się tak, gdy czuje zagrożenie. Wówczas jej rozmiar zwiększa się dwu- lub trzykrotnie. Inną cechą odróżniającą ją od innych ryb jest możliwość poruszania gałką oczną (oczy poruszają się niezależnie od siebie), dzięki czemu ryba „mruga” lub całkowicie zamyka oczy. Ryba posiada także 4 zęby – złączone razem po dwa, na górze i na dole – które kształtem przypominają dziób. Taka budowa ułatwia im rozłupywanie skorupek bezkręgowców. Mięso kolcobrzuchów oraz ich organy wewnętrzne są trujące - zawierają śmiertelną tetrodotoksynę, która początkowo paraliżuje ciało konsumenta, a następnie prowadzi do uduszenia. Gatunek ten często mylony jest z Tetraodon nigroviridis oraz Tetraodon schoutedeni. Pierwszy z nich jest mniejszy, z mniejszymi i symetrycznie rozmieszczonymi czarnymi plamami na plecach. Drugi z nich jest bardziej brązowy, z brązowymi plamami oraz z wyraźnymi kolcami na brzuchu. Brak wyraźnych cech dymorficznych pomiędzy samcem i samicą dla opisywanego gatunku.

Usposobienie

Gatunek umiarkowanie agresywny i terytorialny – lubi nękać inne ryby, podgryzać ich płetwy. Szczególnie nie jest tolerancyjny dla własnego gatunku w zbyt małych i ciasnych akwariach oraz z wiekiem. Unikamy więc towarzystwa ryb o wydłużonych płetwach lub wolno pływających. Nie powinien być trzymany także z małymi rybami, krewetkami, krabami, małżami – będą stanowiły one przekąskę dla naszej rybki (kolcobrzuchy są z natury drapieżnikami). Naturalnym pożywieniem kolcobrzuchów są też ślimaki, dlatego będą one pomocne w opanowaniu rozrastającej się populacji tych skorupiaków. W ogóle dość ważne wydaje się karmienie kolcobrzuchów skorupiakami w całości, ze skorupką – skorupy utrzymują uzębienie ryb w dobrej kondycji. Opisywany gatunek może być przechowywany z innymi słodko-słonowodnymi rybami jak argusy, strzelczyki, srebrzyce czy sumy z rodzaju Arius. Jednak nigdy nie wpuszczamy nowych ryb do akwarium z zaadaptowanym już w nim kolcobrzuchem, który uzyskał dojrzałość płciową. Rybki te przebywają głównie w dolnych partiach wodnych. Są bardzo inteligentne i nie są rekomendowane dla początkujących akwarystów. Mogą wyskakiwać ze zbiornika.

Akwarium

Gatunek ten może być przechowywany w akwarium ze słodką, słonawą lub nawet słoną wodą. Wszystko zależy od tego, w jakiej wodzie przebywała nasza rybka, zanim ją nabyliśmy. Dlatego należy bezwzględnie zapytać o zasolenie wody przy zakupie i stworzyć naszemu pupilowi identyczne warunki. Istnieje przekonanie, że w wodzie zasolonej (w jakimkolwiek stopniu) ryby te są bardziej wytrzymałe i mniej podatne na choroby. Są to jednak jedynie spekulacje. Akwarium powinno być wyposażone w miękkie podłoże (najlepiej piasek), splątane korzenie, kamienie, rośliny (np. mech jawajski, anubiasy), kryjówki, wolne przestrzenie do swobodnego pływania, światło rozproszone i niezbyt intensywne. Ryba ta jest bardzo wrażliwa na jakość wody, zwłaszcza amoniak i azotyny, przy czym sama wydziela dużo nieczystości – niezbędne systematyczne podmiany części wody oraz skuteczna filtracja.

Rozmnażanie

Ryba jajorodna. Pary do tarła dobierają się samoistnie z większego stada. Samica składa ikrę (około 200 jaj) w płytkiej wodzie, na płaskiej i twardej powierzchni. Po zapłodnieniu ikrą opiekuje się samiec. Larwy wylęgają się po około tygodniu, po czym są przenoszone przez samca do uprzednio wykopanego dołka w podłożu. Narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia po następnych 3 dniach. Narybek pływa w ławicy.