Kiryśnik Czarnoplamy (Megalechis Thoracata)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje wolno płynące rzeki, dorzecza, rozlewiska przymorskie, wody stojące oraz bagna o niskim poziomie wody i ograniczonej ilości rozpuszczonego w niej tlenu Brazylii, Gujany, Wenezueli, Trynidadu czy Paragwaju.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się szaro brązowym ubarwieniem ciała z widocznym pancerzem (dwa rzędy płytek kostnych na każdym boku) z czarnymi plamkami (wzdłuż linii bocznej są one większe i owalne). Płetwy są bezbarwne w ciemne plamki. Przy pysku znajdują się dwie pary wąsów. Ryba ta oddycha także powietrzem atmosferycznym – poprzez jelito. Samce są większe z grubszymi płetwami piersiowymi (po osiągnięciu dojrzałości płciowej otłuszczają się) oraz rdzawo czerwonym kolorem podbrzusza ( u samic jest ono jasne). Płetwy piersiowe samców są wydłużone i zakończone kolcami, podczas gdy u samicy są one małe i ciemne.

Usposobienie

Jak większość sumów jest to ryba, która swoją aktywność wykazuje przede wszystkim nocą – wtedy też ją karmimy. Spokojna i ciekawska (zagląda w każdy zakamarek), lubi kopać w podłożu. Szybko przystosowuje się do nowych warunków bytowych oraz jest odporna na zmiany parametrów w zbiorniku (stopniowe zmiany) i podwyższoną ilość azotanów w wodzie. Może żyć pojedynczo, jednak w grupie czuje się lepiej. Może zjadać mniejsze rybki.

Akwarium

Akwarium, w którym je umieścimy powinno mieć czystą wodę (dobrze filtrowaną) o miękkim i drobnym podłożu. Konieczne kryjówki (korzenie, kamienie, skałki) oraz silna obsada roślinnością po bokach zbiornika.

Rozmnażanie

Ryby jajorodne, które dojrzałość płciową uzyskują po około roku. W warunkach naturalnych rozmnażają się w porze deszczowej, dlatego do tarła mogą je pobudzić częste podmiany wody na zimną, żółty kolor wody lub elementów dekoracyjnych. Samiec buduje gniazdo z pęcherzyków powietrza (piany) oraz szczątków roślin zwykle pod dużym, leżącym na powierzchni wody liściem - najprawdopodobniej ma ono za zadanie ochronę jaj przed wysuszeniem czy potencjalnymi drapieżnikami oraz dostarczenia im niezbędnego do rozwoju tlenu. Gniazdo budowane jest w centrum terytorium, którego strzeże samiec. Po zbudowaniu gniazda rozpoczynają się intensywne zaloty - samiec pręży się i drga wabiąc w ten sposób samicę. Tarło odbywa się w ciągu dnia, w tzw. T-pozycji, pod powierzchnią gniazda. U samca wywija się pokładełko, samica bierze je do pyska. Samiec wypuszcza mlecz, drętwieje i opada na dno. Samica także opada na dno - spoczywa tam przez około 60 s, w ciągu których składa kilka ziaren ikry do kieszonki utworzonej z jej płetw brzusznych, po czym podpływa do gniazda, obraca się do góry nogami i przykleja do piany jajeczka. Podczas tej czynności wypuszcza przez otwory skrzelowe pęcherzyki powietrza wraz z wcześniej pobranym mleczem - w ten sposób ikra zostaje zapłodniona. Zdarza się również często, że samiec sam odwraca się do góry brzuchem w gnieździe i sam zapładnia jajeczka. Proces powtarza się wielokrotnie, do złożenia wszystkich dojrzałych jaj - nawet 1000 ziaren. Gniazda strzeże samiec (jest on wówczas agresywny wobec samicy, dlatego należy ją usunąć) do momentu wylęgu (4-5 dni). W tym czasie cały czas uzupełnia pianę. Larwy wiszą pod gniazdem lub opadają na dno. Zaczynają swobodnie pływać w poszukiwaniu pożywienia po kolejnych 4 dniach. Narybek należy karmić 5-6 razy dziennie np larwami solowca. Młode kiryśniki unikają światła i potrzebują licznych zakamarków do ukrycia. Są także bardzo wrażliwe na czystość wody (zalegającą materię organiczną na dnie).