Gatunek | Pielęgnica Pawiooka |
---|---|
Nazywany też | Ocznik |
Nazwa łacińska | Astronotus Ocellatus |
Rodzina | pielęgnicowate |
Występowanie | Ameryka Południowa |
Długość | 40 cm |
Temperatura | 22 - 27°C |
Twardość wody | miękka - średnio twarda |
pH | 6.0 - 8.0 |
Zbiornik | 300 L |
Pokarm | szystkożerne |
Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje wolno płynące lub stojące wody w obrębie całej Amazonki na terenie Peru i Brazylii – jej dorzecza, strumienie, potoki, kanały, obszary zalewowe, sezonowe stawy i jeziora. Preferuje płytkie wody z piaszczystym lub mulistym dnem, w których znajdzie pewien rodzaj osłony (korzenie drzew, rośliny itp.). Gatunek został sztucznie wprowadzony do wód na terenie Azji oraz Ameryki Północnej.
Pielęgnica pawiooka charakteryzuje się bocznie spłaszczonym ciałem, grubymi, mięsistymi ustami, zębami gardłowymi oraz specyficzną budową płetwy grzbietowej i odbytowej - z częściowo rozgałęzionymi promieniami (cecha ta widoczna jest zwłaszcza w przypadku płetwy grzbietowej, gdzie pierwsze jej promienie sterczą niczym irokez). Z powodu różnorodności zajmowanych w naturze siedlisk i selektywnej hodowli w sprzedaży występuje cały szereg odmian barwnych tego gatunku. Wersja podstawowa posiada oliwkowo-czarne lub brunatne ubarwienie ciała z nieregularnymi pomarańczowo-czerwonymi plamami oraz charakterystyczną plamą u nasady ogona – okrągłą, czarną z pomarańczowym marginesem, przypominającą oko. Plama ta ma za zadanie zmylić potencjalnych drapieżników, którzy mylą jej ogon z głową. Powszechnie dostępne są także wersje: marmurkowa, czerwona, albinotyczna lub weloniasta. Młode ryby charakteryzują się szaro-czarnym ubarwieniem ciała z biało-kremowymi plamami i pasami. Samiec może być nieco większy i jaskrawiej wybarwiony w porównaniu do samicy. Samica za to ma widoczny (powiększony) otwór płciowy w okresie tarła.
Pielęgnica pawiooka jest spokojna i lubi przekopywać podłoże. Jednak ze względu na uzyskiwane rozmiary nie powinna być trzymana w jednym akwarium z dużo mniejszymi rybami. Unikamy bardzo agresywnych ryb. Jej zachowanie zmienia się nieco w okresie tarła – wówczas staje się terytorialna i bardziej agresywna, zwłaszcza samce. Ryb tych nie karmimy mięsem ssaków lub drobiu oraz nie przekarmiamy ich (są żarłoczne) – ryzykujemy poważnymi chorobami układu trawiennego. Gatunek ten jest inteligentny, zabawny, łatwo przywiązuje się do swojego właściciela, a także lubi czasem się „pobawić” np. piłeczką pinpongową.
Gatunek wymaga przestronnego akwarium, z piaszczystym podłożem (lubi je przekopywać oraz odpoczywać nocą „zawieszony” na nim), kryjówkami wśród korzeni i gałęzi, przyciemnionym oświetleniem (jasne oświetlenie zwiększa agresję u tych ryb), skuteczną filtracją. Niezbędne systematyczne podmiany części wody, szczelna pokrywa. Należy także uważać na usytuowanie grzałki w zbiorniku. Najlepiej zastosować grzałkę zewnętrzną, gdyż odnotowano przypadki złamania tego urządzenia przez ryby. Jeżeli planujemy posiadać rośliny w akwarium powinniśmy właściwie zabezpieczyć ich korzenie. Należy jednak uprzedzić, że te delikatne o miękkich liściach mogą zostać zjedzone.
Gatunek jajorodny. Pary dobierają się samoistnie ze stada i tworzą trwałe więzi. Do tarła najlepiej wybrać jedną dobraną już parę. Samica składa jaja na płaskiej powierzchni umieszczonej na dnie akwarium – najczęściej kamieniu lub gałęzi. Przed tarłem powierzchnia ta jest dokładnie czyszczona przez przyszłych rodziców. Samica składa białe, lepkie jaja, nawet do 2000 sztuk (wymagana jest do tego odpowiednia przestrzeń). Rodzice opiekują się i chronią swoje potomstwo. Narybek wylęga się po 3-4 dniach i jest przenoszony przez rodziców do uprzednio wykopanego dołka w podłożu, gdzie pozostaje przez kolejny tydzień.