Pyszczak Fuelleborna (Labeotropheus Fuelleborni)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, endemiczny dla jeziora Malawi w Afryce. Jego siedliskiem jest przede wszystkim płytka, wzburzona woda w obszarze skalistej strefy przybrzeżnej.

Wygląd zewnętrzny

Ubarwienie ryby jest dość zmienne. Barwą przewodnią jest kolor niebieski, z żółto-pomarańczowymi akcentami w okolicach podbrzusza, płetwy grzbietowej i ogonowej. Istnieją również odmiany marmurkowe, których plamki mogą być brązowe (przeważnie samice), niebieskie lub zielone na jaśniejszym tle. Znakiem rozpoznawczym dla tego gatunku jest guzek tłuszczowy nad jego górną wargą, który z czasem całkowicie zasłania ową wargę. Jest to takie wystające, mięsiste uwypuklenie, które z profilu wygląda trochę, jak zakrzywiony nos złej wiedźmy. Ułatwia on rybom zeskrobywanie glonów ze skał. Samiec jest nieco większy od samicy i bardziej kolorowy, zwłaszcza w okresie tarła. Dodatkowo na jego płetwie odbytowej znajdują się małe, owalne, żółte plamki, które imitują ikrę.

Usposobienie

Pyszczak Fuelleborna charakteryzuje się dość agresywnym usposobieniem, zwłaszcza wobec własnego gatunku. Dodatkowo jest terytorialny. Te zachowania rozprasza obecność przedstawicieli innych gatunków np. ryb o podobnych rozmiarach i temperamencie z grupy mbuna (np. pyszczak złocisty, pyszczak Johanna, Pseudotropheus demasoni, Maylandia estherae itp.). Właściwie to istnieją trzy sposoby na rozładowanie agresji wśród tych ryb: różnogatunkowy, przepełniony zbiornik (oczywiście w granicach rozsądku), obszerne akwarium z licznymi kryjówkami lub obsada z przewagą samic (2-3 samice na każdego samca). Jest to gatunek roślinożerny, który chętnie zjada glony – unikamy pokarmów wysokobiałkowych. Inteligentny i ciekawski, przekopuje podłoże. Dodatkowo samce wykazują tendencję do zmiany ubarwienia ciała pod wpływem stresu lub podniecenia.

Akwarium

Akwarium powinno być przestronne, z piaszczystym podłożem, licznymi kryjówkami wśród skał, grot, jaskiń, szczelin utworzonych przez kamienie, z wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania. Rośliny nie są wskazane – ryby będą je obgryzać. Niezbędny skuteczny filtr, systematyczne podmiany części wody, woda bogata w tlen oraz zwiększony ruch wody.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Przy odpowiednich warunkach ryby mogą rozmnażać się bez ingerencji, w zbiorniku ogólnym. Akwarium takie powinno być odpowiednio duże, wyposażone w płaskie kamienie, obszary otwartego piasku i liczne kryjówki dla samic, z pH=8,3, temperaturą około 26°C i twardą wodą. Na każdego samca powinny przypadać przynajmniej 2-3 samice, ważne żeby wszystkie ryby były mniej więcej w podobnym wieku. Ryby do tarła pobudzamy przez obfitsze karmienie roślinnymi pokarmami lub większe i częstsze podmiany części wody. Samiec, przed przystąpieniem do tarła, oczyszcza twardą powierzchnię, na której zostanie złożona ikra, a następnie intensywnie się wybarwia. W tym momencie może być bardzo natarczywy wobec samic – nie ma dla niego znaczenia, czy samica jest zainteresowana lub gotowa do tarła. Zachęcona samica podpływa w wybrane przez samca miejsce i składa jajeczka. Następnie zbiera je w usta, a samiec je zapładnia. Na jego płetwie ogonowej widnieją jasne, owalne plamki, które przypominają jajeczka. Samiec kładzie swoją płetwę odbytową na powierzchni, na której wcześniej była ikra. Samica myśląc, że to jajeczka próbuje je zebrać w usta, a samiec w tym momencie zapładnia zgromadzone już ziarna. Samica przechowuje w swoich ustach 25-50 jaj. W tym okresie nie przyjmuje pokarmu. Zestresowana lub przestraszona może porzucić jaja lub nawet je zjeść, dlatego można ją ostrożnie przenieść do osobnego zbiornika. Po 28 dniach zaczyna pojawiać się narybek, który przystępuje do żerowania. Samica opiekuje się narybkiem jeszcze przez jakiś czas.