| Gatunek | Szczupieńczyk Karłowaty |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Epiplatys Annulatus |
| Rodzina | nothobranchiidae |
| Występowanie | Afryka |
| Długość | 2,5 - 3,5 cm |
| Temperatura | 22 - 26°C |
| Twardość wody | miękka - średnio twarda |
| pH | 5.0 - 7.0 |
| Zbiornik | 40 L |
| Pokarm | żywy, mrożony |
Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje płytkie wody wolno płynących strumieni leśnych, przybrzeżnych bagien, obszarów zalewowych na terenie Gwinei, Liberii oraz Sierra Leone.
Ryba charakteryzuje się torpedowatym pokrojem ciała o żółto beżowym ubarwieniu z czterema poprzecznymi, nierównej grubości, czarnymi pręgami, które w części przechodzą przez płetwę odbytową i grzbietową. Płetwa grzbietowa znajduje się tuż przy ogonie. Płetwa ogonowa przypomina swoim kształtem płomień z wydłużonymi jej środkowymi promieniami (u samca promienie te są znacznie wydłużone). Kolorystycznie wydłużone promienie są pomarańczowe, obrzeżone na niebiesko. Natomiast zewnętrzne promienie są koloru czerwono niebieskiego. Pozostałe płetwy są niebiesko czerwone. Ubarwienie wszystkich płetw może być inne, ponieważ istnieje w naturze kilka odmian barwnych (np. żółta, czerwona, niebieska). Tęczówka oka jest niebieska. Samica jest mniejsza, mniej kolorowa. Samiec może pochwalić się dodatkowo wydłużonymi promieniami płetw grzbietowej i odbytowej.
Jest to cicha i nieśmiała ryba, która daje się łatwo zastraszyć większym i silniejszym gatunkom. Nie wymaga trzymania w stadzie, ale ładnie się prezentuje w większej grupie około 6 osobników (jest luźno związana z grupą i raczej wszystkie ryby pływają osobno). Lubi wisieć pod pokrywą z pływających roślin, szczególnie o wiszących korzeniach. Za współtowarzyszy dobieramy jej inne podobnych rozmiarów i równie spokojne gatunki: mikrorazbory, pielęgniczki karłowate, kiryski, inne szczupieńczyki, proporczykowce, krewetki.
Dobrze czuje się w niskich i długich zbiornikach – nie wymagają wysokiego poziomu wody. Konieczne są za to rośliny pływające (szczególnie gatunki o wiszących korzeniach), podłoże wzbogacone warstwą torfu, światło rozproszone. Wymagany jest także minimalny przepływ z filtra. Można zrezygnować z jego użycia, wówczas musimy regularnie co 3-4 dni podmieniać minimum 50% wody oraz czyścić dno z materii organicznej. Pamiętajmy również o przykryciu akwarium – rybki lubią skakać.
Gatunek jajorodny. Istnieje kilka metod na rozmnażanie tych ryb – równie skutecznych. W wystarczająco dużym, zadbanym, z odpowiednimi parametrami wody i mocno obsadzonym akwarium ryby rozmnażają się same, bez żadnej ingerencji człowieka. Jednak, jeżeli chcielibyśmy osiągnąć lepsze rezultaty, najlepiej jest hodować je w osobnym zbiorniku. Woda w nim powinna być miękka, kwaśna (pH=5,5), o temperaturze 26-28˚C. Światło powinno być słabe, konieczny jest jakiś nośnik tarła (rośliny pływające o drobnych liściach, rośliny pływające z wiszącymi korzeniami lub mopy) oraz dodanie torfu do filtra. Przed przystąpieniem do tarła ryby obficie karmimy żywymi pokarmami. Pod wieczór przenosimy do akwarium hodowlanego samca i 2 samice. Tarło będzie się odbywało codziennie (na dobę składanych jest około 20 jaj) przez kolejne dwa tygodnie. Jaja są lepkie i samoczynnie przyklejają się do zastosowanego nośnika ikry. Teraz mamy do wyboru, czy odławiać ikrę codziennie i przenosić do małych pojemników z wodą (z każdego dnia osobny pojemnik o poziomie wody 1-2 cm), czy rodziców karmić normalnie przez okres całego tarła i odłowić ich po skończonym dziele, a jaja pozostawić do wylęgu. Ikra wrażliwa jest na psucie (grzybieje), dlatego codziennie należy ją przeglądać i usuwać mętne, pokryte kłaczkami ziarna. Wylęg następuje po 10-15 dniach (zależy od temperatury wody) i od razu przystępujemy do karmienia narybku. Początkowo pożywienie powinno być najmniejszym z możliwych dostępnych pokarmów dla narybku. Narybek rośnie raczej wolno i jest bardzo delikatny.
