Zbrojnik Zebra (Hypancistrus Zebra)

Występowanie

Jest to gatunek słodkowodny, endemiczny dla rzeki Rio Xingú oraz jej dopływów w Brazylii. Siedliska jakie zajmuje charakteryzują się mocno natlenioną wodą oraz piaszczysto-kamienistym podłożem. Zbrojnik zebra najchętniej przebywa w szczelinach między kamieniami i skałami, które są pochodzenia wulkanicznego.

Wygląd zewnętrzny

Ryba charakteryzuje się wyjątkowym ubarwieniem ciała: na białym tle znajdują się wyraźne, czarne pręgi, które są na płetwach, korpusie, a nawet, wydawałoby się, na oczach. Na płetwie grzbietowej można zaobserwować dodatkowe, niebieskawe paseczki. Dojrzałego płciowo samca rozpoznamy po kształcie obszaru narządów płciowych na podbrzuszu – u niego ma kształt litrey V, u samicy litrey U. Ma on także szerszą głowę, kiedy patrzy się od góry i ogólnie jest potężniejszy od samicy, ale smuklejszy - zwłaszcza w partiach brzusznych. Dodatkowo po bokach jego głowy oraz na zewnętrznych promieniach płetw piersiowych widoczne są gęste kolce przypominające maleńkie włoski (interopercular odontode). U samicy mogą one także wystąpić, ale nie są tak długie i gęste. W akwarystyce gatunek ten określany jest także symbolem L-46 lub L98.

Usposobienie

Jest to spokojny i początkowo nieco nieśmiały gatunek. Jednocześnie samce są bardziej aktywni i terytorialni w stosunku do innych ryb przydennych, zwłaszcza tego samego gatunku lub tych, które mają zbliżony kształt ciała. W stadzie zawsze ustala się hierarchia wśród samców. Zebry można trzymać w akwarium towarzyskim z paletkami, spokojniejszymi gatunkami pielęgniczek karłowatych, zwinnikami czerwonoustymi, barwieńcami, lub razborami klinowymi. W akwarium z rybami większymi od nich zebry głównie przebywają w ukryciu. Prowadzą głównie nocny tryb życia i nie żywią się glonami - są to typowi mięso- i padlinożercy. Zmiana ubarwienia ciała na różowawe świadczy o stresie lub irytacji ryby. Ryby zajmują tylko dolne partie wodne.

Akwarium

Gatunek najlepiej czuje się w akwariach, które odwzorowują ich naturalne siedliska. Zbiornik powinien zawierać dużo kryjówek wśród skał i kamieni lub korzeni, zwłaszcza w strefie przydennej. Szczeliny powinny być tak przygotowane, aby ryba nie mogła się w nich zaklinować, ani nie mogła się o nie zranić. Podłoże powinno być miękkie i drobnoziarniste, najlepiej piaszczyste, woda dobrze natleniona o umiarkowanym przepływie, oświetlenie niezbyt intensywne. Rośliny nie są wymagane, ale będą miłym dodatkiem (np.: anubiasy, mech jawajski, żabienica Blehera, moczarka kanadyjska, nurzaniec amerykański). Konieczne systematyczne podmiany części wody i skuteczna filtracja

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, który w naturze rozmnaża się w okresie pory deszczowej. Ryby bez przeszkód będą rozmnażały się w akwarium ogólnym, jeżeli stworzone warunki będą odpowiednie. Jednak powinny być rozmnażane w osobnym zbiorniku z bardzo dobrze natlenioną, krystalicznie czystą i miękką wodą, o odczynie lekko kwaśnym (pH 6,2-6,5), temperaturze 28-33°C. Akwarium to powinno zawierać dużo kryjówek w postaci grot, półek skalnych lub rurek ceramicznych/pcv oraz podłoże piaszczyste. Ważne jest aby kryjówki te były osłonięte przed bezpośrednim działaniem światła i znajdowały się blisko przepływu wody. Przed tarłem ryby obficie karmimy żywymi pokarmami, a z początkiem lata (około miesiąca przed spodziewanym tarłem) obniżamy im temperaturę wody do 28°C, trzy razy w tygodniu robimy podmiany części wody, aby po miesiącu zwiększyć jej temperaturę do górnego zakresu. Dodanie liści lub wywaru z migdałecznika do wody również może wywołać tarło u tych ryb. Do akwarium hodowlanego przenosimy grupę ryb lub dominującego samca i 2-3 samice. Samiec wybiera miejsce, w którym odbędzie się tarło, chroni je przed ewentualnymi konkurentami (innymi samcami) i gotowy do tarła wpuszcza samicę do wnętrza (niegotowy samiec ogonem odgania samicę z wnętrza kryjówki). Wpuszczona samica jest przetrzymywana przez samca nawet przez kilka dni, do czasu złożenia całej ikry (10-15 jaj). Po tym okresie może opuścić kryjówkę, a samiec przejmuje całkowitą opiekę nad jajeczkami. Natlenia je swoim ogonem i płetwami, usuwa niezapłodnione ziarna oraz chroni przed intruzami. Zdarza się, że zestresowany zjada ikrę. Larwy wylęgają się po około tygodniu, ale czas ten jest zależny od temperatury wody - im większa, tym szybciej. W tym momencie można usunąć samca lub przenieść larwy do nowego lokum. Narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia po kolejnych 7-10 dniach i najczęściej przebywa w pobliżu kryjówki. Można go karmić larwami solowca i/lub zmielonym pokarmem suchym 4-5 razy na dobę. Młode rosną wolno.