| Gatunek | Rak Luizjański |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Procambarus Clarkii |
| Rodzina | Cambaridae |
| Długość | 13 - 15 cm |
| Temperatura | 16 - 25°C |
| Twardość wody | średnio twarda |
Rak ten, zwany także czerwonym rakiem bagiennym, pochodzi z Ameryki Północnej – Stanów Zjednoczonych oraz Meksyku. Obecnie dostępny jest na całym świecie i przystosował się do życia w szerokim zakresie siedlisk. I tak spotkać go można w małych stawach, płytkich potokach, strumieniach, na terenach podmokłych, bagiennych, mokradłach, w wodach sezonowych, na polach ryżowych, w kanałach melioracyjnych itd. Jest to gatunek inwazyjny, który wypiera z naturalnych siedlisk ich prawowitych mieszkańców.
Rak charakteryzuje się czerwono bordowym kolorem ciała z granatowo czarnym ubarwieniem na górnej części karapaksu oraz w części odwłokowej. Na całej powierzchni pancerz jest mocno chropowaty. Skorupiak ten posiada potężne szczypce, mocno wydłużone. W hodowli akwariowej dostępne są selektywnie hodowane odmiany barwne: czerwono pomarańczowa oraz biała. Samca i samicę rozróżniamy spoglądając na ich podbrzusza. Samica ma dobrze widoczny zbiorniczek nasienny umiejscowiony centralnie pomiędzy 4 i 5 odnóżami krocznymi. Posiada także mniejsze szczypce. Samca natomiast rozpoznamy po przekształconych pierwszych dwóch parach odnóży odwłokowych, które zbiegają się wzajemnie i równolegle kierują w stronę brzucha.
Rak ten jest bardzo odpornym zwierzęciem, który toleruje szeroki zakres warunków środowiskowych, w tym niski poziom tlenu oraz wysokie temperatury. Jeżeli jednak chcemy cieszyć się ich obecnością przez długi czas, powinniśmy takich sytuacji unikać. W środowisku naturalnym raki te kopią długie nory, dlatego nie powinno nas dziwić, że notorycznie podkopują kamienie, korzenie lub inne elementy dekoracyjne w akwarium (należy je odpowiednio zabezpieczyć). Jak większość raków aktywne są bardziej nocą. Jest to dość agresywny rak, ale powolny. Można go przetrzymywać z szybkimi i zwinnymi rybami i krewetkami. Unikamy ryb drapieżnych, przydennych oraz o weloniastych płetwach. Pojedynczy osobnik jest bardziej agresywny. W większej grupie ustalana jest hierarchia, a dominant wyróżnia się największymi szczypcami (ich długość może wynosić nawet połowę długości jego ciała). Podczas wylinki, jak w przypadku pozostałych gatunków tych skorupiaków, ukrywa się do czasu stwardnienia nowego pancerza. Jest wówczas właściwie bezbronny i bardzo narażony na wszelkiego rodzaju ataki.
Najważniejszym kryterium dla raków jest powierzchnia dna zbiornika – im większa, tym lepiej. Drugą ważną rzeczą jest zapewnienie im odpowiedniej ilości kryjówek – zwłaszcza, gdy trzymane będą z innymi zwierzętami. Muszą być one tak przygotowane, aby były niewidoczne jedne dla drugich, podzielone na rejony. Wykorzystujemy do ich zbudowania kamienie, skały, groty, rurki pcv, drewniane (np. bambus), ceramiczne, łupiny orzecha kokosowego, korzenie i patyki itp. Należy tutaj uwzględnić wielkość zwierząt – aby nie zaklinowały się. Odpowiednio dobrana kolorystyka wyposażenia pozwala uwypuklić i zintensyfikować ubarwienie mieszkańców. Po trzecie dla skorupiaków tych niezbędną do życia jest mocno natleniona woda. Raki posiadają skrzela i nie oddychają powietrzem atmosferycznym. Owszem mogą przebywać na suchym lądzie, ale tylko do czasu, gdy ich skrzela są wilgotne. Z akwarium, w którym będzie brakowało tlenu, rak będzie próbował uciekać (niezbędne szczelne przykrycie zbiornika). Raki wolą przebywać w mętnych wodach, ale to nie znaczy, że woda ma być brudna. Zwierzęta te są wrażliwe na obecność amoniaku i azotynów. Dlatego wymagana jest skuteczna filtracja oraz systematyczne podmiany części wody. Oświetlenie nie powinno być zbyt intensywne, najlepiej rozproszone. Wybierając podłoże stosujemy te o delikatnych, zaokrąglonych krawędziach. Od czasu do czasu na dno zbiornika kładziemy suche liście dębu, buku lub migdałecznika oraz wysuszone szyszki olchy (niezbędne składniki diety raków).
Sezon rozrodczy tego gatunku raka rozpoczyna się późną jesienią, a przebieg rozmnażania niczym nie różni się od innych raków. Samica nosi jaja pod odwłokiem nawet do 6 tygodni (uzależnione jest to od temperatury wody – im cieplejsza, tym trwa to krócej). Zapłodnione jajeczka są koloru czarnego, obumarłe – pomarańczowego. Samica w sezonie rozrodczym jest w stanie złożyć nawet do 600 sztuk jaj. Po wylęgu jeszcze przez długi czas opiekuje się i chroni młode – w akwarium kilka tygodni, w naturze do osiągnięcia przez nie dojrzałości płciowej (około 3 miesiące). Jeżeli nasze akwarium jest zbyt małe lub posiadamy tylko jedną samicę, należy ją bezzwłocznie odseparować od samca, gdy tylko zauważymy pod jej ogonem jajeczka. W przeciwny wypadku samiec najprawdopodobniej będzie dążył w dalszym ciągu do zbliżeń, co może spowodować nawet śmierć samicy.
Jest to typowy mięsożerca, który nie pogardzi larwami owadów, ślimakami, szczątkami martwych zwierząt, robakami. Można je karmić każdym dostępnym pożywieniem pochodzenia zwierzęcego – suchym, mrożonym i żywym. Ważne żeby był urozmaicony i opadał na dno. Dieta tego gatunku powinna zostać wzbogacona o szyszki olchy, liście dębu, buku lub migdałecznika – składniki zawarte w tych produktach zmniejszają ryzyko pojawienia się u raków wrzodów pancerza (tzw. rdzawej plamistości). Produkty te powinny być brązowe, suche i czyste, a przed podaniem należy sparzyć je wrzątkiem.
