Rak Marmurkowy (Procambarus Fallax F. Virginalis)

Występowanie

Niestety nie są znane korzenie tego gatunku. Wiadomo jedynie, że pierwsze okazy były dostępne w sprzedaży w Niemczech w 1990r. Wszystko wskazuje na to, że przyjechały z USA, ale także tam najprawdopodobniej zostały sztucznie wprowadzone do środowiska. Obecnie populacje tych raków pojawiły się w Europie (Niemcy, Holandia, Włochy), Japonii oraz na Madagaskarze. Jest to bardzo inwazyjny gatunek i stanowi spory problem w tych krajach, do tego stopnia, że opracowano specjalne programy w celu usunięcia ich z ekosystemów.

Wygląd zewnętrzny

Ubarwienie ciała oraz pancerza jest beżowe z ciemnobrązowym, marmurkowym wzornictwem. Często odnóża tego raka mają odcień niebieski, czerwony lub pomarańczowy. Dodatkowo charakteryzuje się on niewielkimi szczypcami i spłaszczonym telsonem. Niewątpliwie od pozostałych gatunków rak ten wyróżnia się tym, że jego przedstawiciele to tylko samice (brak samców), a rozmnażanie odbywa się partenogenetycznie (bez zapłodnienia).

Usposobienie

Jest to jeden z łagodniejszych gatunków, nieco terytorialny, z którym bez problemu możemy przetrzymywać szybkie i zwinne ryby oraz krewetki. Unikamy raczej przydennych gatunków oraz drapieżnych ryb – zwłaszcza pielęgnic, dla których raki będą stanowiły smakowitą przekąskę. Rak marmurkowy obgryza rośliny oraz poluje na niepożądane przez nas ślimaki. Lubi podkopywać elementy wystroju, pod którymi się chowa. W większej grupie można zauważyć ustaloną hierarchię, a populacja kontrolowana jest przez same raki (gdy jest ich za dużo, będą się zjadały). Jest to odporny i wytrzymały gatunek, który jednak jest wrażliwy na brak tlenu rozpuszczonego w wodzie. Wówczas może próbować wydostać się ze zbiornika lub będzie przebywał bez przerwy bliżej powierzchni wody. Przestraszone raki zwinnie uskakują w tył na dość duże odległości wspomagając się ogonem oraz przednimi szczypcami.

Akwarium

Najważniejszym kryterium dla raków jest powierzchnia dna zbiornika – im większa, tym lepiej. Drugą ważną rzeczą jest zapewnienie im odpowiedniej ilości kryjówek – zwłaszcza, gdy trzymane będą z innymi zwierzętami. Wykorzystujemy do ich zbudowania kamienie, skały, groty, rurki pcv, drewniane (np. bambus), ceramiczne, łupiny orzecha kokosowego, korzenie i patyki itp. Należy tutaj uwzględnić wielkość zwierząt – aby nie zaklinowały się. Odpowiednio dobrana kolorystyka wyposażenia pozwala uwypuklić i zintensyfikować ubarwienie mieszkańców. Po trzecie dla skorupiaków tych niezbędną do życia jest mocno natleniona woda. Raki posiadają skrzela i nie oddychają powietrzem atmosferycznym. Owszem mogą przebywać na suchym lądzie, ale tylko do czasu, gdy ich skrzela są wilgotne. Z akwarium, w którym będzie brakowało tlenu, rak będzie próbował uciekać (niezbędne szczelne przykrycie zbiornika). Raki wolą przebywać w mętnych wodach, ale to nie znaczy, że woda ma być brudna. Zwierzęta te są wrażliwe na obecność amoniaku i azotynów. Dlatego wymagana jest skuteczna filtracja oraz systematyczne podmiany części wody. Oświetlenie nie powinno być zbyt intensywne, najlepiej rozproszone. Wybierając podłoże stosujemy te o delikatnych, zaokrąglonych krawędziach. Od czasu do czasu na dno zbiornika kładziemy suche liście dębu, buku lub migdałecznika oraz wysuszone szyszki olchy (niezbędne składniki diety raków).

Rozmnażanie

Rak ten, z racji tego, że nie posiada osobników męskich, rozmnaża się odmiennie niż pozostałe. Samica dojrzewa (dojrzałość osiąga po uzyskaniu rozmiaru 3-5 cm), składa jajeczka (czerwonego koloru), które jednak nie zostają zapłodnione plemnikami. Taki typ rozmnażania nosi nazwę partenogenezy lub dzieworództwa. Inkubacja jajeczek trwa 22-42 dni (zależy od temperatury wody), a wykluwalność sięga 100%. Okres rozrodczy u tego gatunku przypada na zimę, a ilość złożonych jaj w jednym sezonie wynosi 300-400 sztuk.

Pokarm

Raki te są głównie roślinożerne, ale chętnie konsumują także mieszanki roślinnego i zwierzęcego pokarmu. Postać pokarmu – suchy lub mrożony – nie odgrywają większej roli, ważne żeby opadał na dno. Skład pożywienia ma istotny wpływ na wybarwianie się tych raków. Jeżeli będziemy stosować pokarmy wybarwiające, bogate w konkretny pigment, to właśnie ten kolor uzyskają z czasem. Gatunek ten chętnie zjada ślimaki, a ich dieta powinna zostać wzbogacona o szyszki olchy, liście dębu, buku lub migdałecznika – składniki zawarte w tych produktach zmniejszają ryzyko pojawienia się u raków wrzodów pancerza (tzw. rdzawej plamistości). Produkty te powinny być brązowe, suche i czyste, a przed podaniem należy sparzyć je wrzątkiem. Różnorodność pożywienia gwarantuje spokój w akwarium i zaniechanie łowieckich instynktów.