| Gatunek | Altolamprologus Compressiceps |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Altolamprologus Compressiceps |
| Rodzina | pielęgnicowate |
| Występowanie | Afryka |
| Długość | 10 - 12 cm |
| Temperatura | 24 - 27°C |
| Twardość wody | średnio twarda - twarda |
| pH | 7.5 - 9.0 |
| Zbiornik | 150 L |
| Pokarm | żywy, mrożony |
Gatunek słodkowodny, endemiczny dla jeziora Tanganika w Afryce. Zajmuje siedliska na granicy skalnego nabrzeża oraz piaszczystego podłoża pokrytego obficie muszlami ślimaków.
Istnieje kilka kolorystycznych odmian tego gatunku m.in. żółta, czarna, żółto-czarna, czerwona, czarna z czerwonymi płetwami, zielona. Najpopularniejsza odmiana posiada żółtawą głowę z jasnobrązowymi bokami, na których znajdują się brązowo-czarne, poprzeczne pasy. Przez oko przechodzi także ciemna, skośna pręga. Tylna część mocno skompresowanego bocznie ciała upstrzona jest jasnożółtymi, matowymi kropeczkami. Znakiem rozpoznawczym tego gatunku jest duża głowa, duże oczy, których gałki oczne obracają się o prawie 90° , mięsiste usta, zadarty pysk. Gatunek jest często mylony z Altolamprologus calvus. Opisywany gatunek ma krótszą żuchwę, a jego usta skierowane są do góry. Samica jest znacznie mniejsza niż samiec. Samiec ma bardziej wydłużone płetwy i jest jaskrawiej wybarwiony w porównaniu do samicy.
Ryba ta z natury jest drapieżnikiem. Dlatego potencjalni współtowarzysze powinni mieć odpowiedni rozmiar. Narybek także nie będzie bezpieczny w tym samym akwarium. Gatunek ma ciekawe zachowania łowieckie. Altolamprologus compressiceps może być trzymany w jednym akwarium z innymi gatunkami pochodzącymi z jeziora Tanganika lub Malawi. Unikamy towarzystwa muszlowców, innych gatunków z grupy mbuna oraz odmian barwnych tego samego gatunku (będzie dochodzić do krzyżowania). Ryba skutecznie potrafi się obronić przed agresywnymi pielęgnicami strzegącymi potomstwa – stroszy swoje grube łuski, które posiadają ząbkowane krawędzie. Sama nie jest agresywna, nie jest szczególnie terytorialna i często ukrywa się przez kilka tygodni w dostępnych zakamarkach po wpuszczeniu do akwarium. Jej zachowanie może się pogorszyć nieco w okresie tarła. Wówczas dominujący samiec może być niebezpieczny dla pozostałych samców w grupie, a wobec samic staje się bardzo natarczywy. Ryby powinniśmy trzymać w parach lub w grupie.
Gatunek preferuje przestronne akwarium, które konfigurujemy na biotop jeziora Tanganika, ze stosami skalnymi, szczelinami, jaskiniami, muszlami słodkowodnego ślimaka Neothauma tanganyicense, piaszczystym podłożem, otwartymi przestrzeniami do swobodnego pływania oraz stonowanym oświetleniem. Gatunek jest wrażliwy na skład chemiczny wody (zwłaszcza azotany) i jej gwałtowne zmiany parametrów. Niezbędna skuteczna filtracja, systematyczne podmiany części wody oraz odpowiednie napowietrzenie.
Gatunek jajorodny. Najlepiej żeby pary dobrały się same z większego stada. Tarło odbywa się na twardej powierzchni, w kryjówce (doniczce, muszli, jaskini). Samica składa do 300 jaj, które samiec zapładnia z zewnątrz (nie wchodzi do kryjówki), a następnie wachlując swoim ogonem przemieszcza mlecz w głąb kryjówki. Samica strzeże i opiekuje się bezpośrednio jajeczkami (napowietrza jajeczka ogonem), samiec strzeże terytorium. Larwy wylęgają się po około 2 dniach, po kolejnych 7 narybek swobodnie pływa. Opieka rodzicielska ustaje natychmiast, gdy narybek wypływa w celu poszukiwania pożywienia. Po 25-35 dniach samica jest gotowa do kolejnego tarła.
