Arowana Srebrna (Osteoglossum Bicirrhosum)

Występowanie

Ryba słodkowodna, która w warunkach naturalnych zamieszkuje Amazonkę w Brazylii, Peru, Kolumbii, rzekę Rupununi w Gujanie oraz rzekę Oyapock w Gujanie Francuskiej i Brazylii. Można ją odnaleźć w dopływach i kanałach tych zbiorników, w okolicznych rozlewiskach, terenach bagiennych. Preferuje ona wolno poruszające się wody, gdzie pływa tuż pod ich powierzchnią.

Wygląd zewnętrzny

Arowana srebrna charakteryzuje się wydłużonym, bocznie spłaszczonym ciałem, które gwałtownie zwęża się w części tylnej. Posiada ona bardzo szeroką płetwę odbytową, płetwę grzbietową umiejscowioną w tylnej części ciała oraz stosunkowo niewielką płetwę ogonową. Płetwy brzuszne znajdują się za płetwami piersiowymi. Ubarwienie jest srebrzysto-beżowe z opalizującym połyskiem. Pysk skierowany jest skośnie do góry, zakończony dwoma wąsikami podbródkowymi. Ryba ta charakteryzuje się kostnym językiem, który pokryty jest pytką nazębną. Jest również przystosowana do oddychania powietrzem atmosferycznym za pośrednictwem silnie unaczynionego, gąbczastego pęcherza pławnego. Samiec posiada wystającą dolną szczękę (ponad górną szczękę) i dłuższą płetwę odbytową w porównaniu do samicy. Samica jest pełniejsza w partiach brzusznych.

Usposobienie

Jest to drapieżnik z natury, który aktywnie poluje na mniejsze ryby, owady lądowe oraz wodne, wodne i lądowe bezkręgowce, a nawet ptaki czy małe ssaki (np. myszy, nietoperze). Dlatego może być trzymana tylko z odpowiednio dużymi współtowarzyszami w akwarium ogólnym. Jest to spokojna i przyjazna ryba – unikamy więc agresywnych i terytorialnych gatunków. W zbyt ciasnych zbiornikach arowana może być agresywna w stosunku do własnego gatunku, co przejawia się wzajemnym podskubywaniem. Warto mieć na uwadze, że będzie ona rosła nawet w małym akwarium – jej wzrost nie zatrzyma się w zbyt ciasnym zbiorniku. Ryby nie karmimy mięsem ssaków (wieprzowina, wołowina) lub drobiu – grozi to poważnymi chorobami układu pokarmowego i trawiennego. Pływają one głównie w górnych partiach wodnych i pobierają pokarm z powierzchni (ryby nie będą jadły pożywienia, które tonie). To, co najbardziej przykuwa uwagę jest majestatyczne poruszanie się tego gatunku w toni wodnej, często porównywane z poruszaniem się węża wodnego.

Akwarium

Gatunek ten ze względu na osiągane rozmiary nie nadaje się do domowej hodowli, chyba że dysponujemy naprawdę ogromnym zbiornikiem. Zbiornik ten powinien posiadać wolne przestrzenie do swobodnego pływania, korzenie, kamienie, piaszczyste lub żwirowe podłoże, rośliny, światło rozproszone. Wszystkie elementy dekoracyjne powinny mieć gładką powierzchnię i opływowe kształty – zestresowana i przestraszona ryba w szaleństwie ucieczki potrafi się łatwo skaleczyć. Możemy ją trzymać także w zbiorniku biotopu ciemnych wód Amazonki. Niezbędny jest umiarkowanym przepływ wody, systematyczne podmiany części wody, szczelna, solidna pokrywa (ryba ta potrafi bardzo wysoko skakać, nawet na wysokość j metra) oraz pozostawiona odpowiednia przestrzeń między zwierciadłem wody a pokrywą.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Ryby osiągają dojrzałość płciową po osiągnięciu 60-75 cm długości. Pary dobierają się same z większego stada. Do tarła dochodzi w porze nocnej, w czasie nowiu. Po złożeniu jaj przez samicę (do 30 sztuk ziaren o średnicy 4-5 mm), samiec zbiera je w swój pyszczek i przechowuje je przez minimum 2 miesiące w kieszonce utworzonej między kośćmi żuchwy. Narybek wylęga się dość duży – około 5-7 cm. Młode rybki posiadają niebieski połysk oraz jeden ciemny pasek wzdłuż boków ciała, a także pomarańczowy woreczek żółtkowy. Jeżeli zaobserwujemy, że rodzice zjadają narybek, powinniśmy odseparować go jak najszybciej.