Błyszczyk Pittiera (Moenkhausia Pittieri)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, endemiczny dla jeziora Valencia w Wenezueli. Jego siedliska stanowią płytkie, gęsto zarośnięte wody stojące oraz wolno płynące dopływy jeziora.

Wygląd zewnętrzny

Błyszczyk Pittiera charakteryzuje się wysokim pokrojem ciała, mocno bocznie spłaszczonym. Jego ubarwienie jest oliwkowo-szare ze złotym połyskiem. Wzdłuż linii bocznej słabo widoczna jest wąska, ciemna pręga. Tęczówka oka w górnej części – czerwona. Płetwy przezroczysto-fioletowe. Płetwa ogonowa – rozwidlona. Samiec jest większy i jaskrawiej ubarwiony niż samica. Dodatkowo posiada bardziej wydłużone płetwy brzuszne, grzbietową oraz odbytową.

Usposobienie

Jest to spokojny, aktywny i towarzyski gatunek, który bez problemu dogada się z rybami żyworodnymi, danio, razborami, neonami, innymi tetrami, kiryskami, małymi gatunkami zbrojników, karłowatymi gurami i pielęgnicami. Pamiętamy tylko, aby współtowarzysze byli podobnych rozmiarów. Czasami się zdarza, że rybka ta atakuje płetwy innych gatunków. Jednak zachowanie to jest całkowicie niwelowane, gdy trzymamy ją w większej grupie własnego gatunku – minimum 6 osobników . Wówczas wszystkie negatywne zachowania zamykają się wewnątrz grupy. Grupa sprzyja także mocniejszemu wybarwianiu się samców. Gatunek wytrzymały, który może podgryzać rośliny. Jest dosyć żarłoczny i lubi przeganiać inne ryby podczas karmienia. Można go polecić początkującym akwarystom.

Akwarium

Jest to elastyczny gatunek, który będzie rozwijał się w każdym akwarium (towarzyskim, biotopu Amazonii, roślinnym). Należy pamiętać, że rybka ta nie przepada za zbyt jasnym oświetleniem (pomocne będą rośliny pływające) a akwarium powinno być dłuższe niż wyższe. Błyszczyk Pittiera najlepiej prezentuje się w gęsto obsadzonych zbiornikach, z wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania, ciemnym i drobnym podłożem, poskręcanymi korzeniami. Niezbędne systematyczne podmiany części wody – około 20% co 2 tygodnie.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Ryby powinniśmy rozmnażać w osobnym zbiorniku z przyciemnionym oświetleniem, roślinami o drobnych i miękkich liściach, z wodą miękką, o pH=5,5-6,5 i temperaturze 27-29°C. Ryby powinny rozmnażać się w grupie lub w parach, a do tarła możemy pobudzić je przez obfitsze karmienie żywymi pokarmami. Kiedy rozmnażamy ryby w parach wcześniej powinniśmy oddzielić samców i samice. Po kilku tygodniach, wieczorem, przenosimy do akwarium hodowlanego najgrubszą samicę oraz najbardziej wybarwionego samca. Tarło powinno odbyć się następnego dnia, w godzinach porannych. Samica składa jajeczka w otwartej toni wodnej, które opadają na dno lub przyklejają się do roślin. Po dokonanym dziele usuwamy rodziców – nie opiekują się jajami ani narybkiem, za to z wielka przyjemnością uczestniczą w konsumpcji. Larwy wylęgają się po 1-1,5 dniach. Narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia 3-4 dni później.