Bocja Siatkowana (Botia Lohachata)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje rzeki i dopływy indyjskich i nepalskich rzek (głównie Gangesu). Taksonomia tego gatunku nie jest jednoznaczna. Problemy stwarza brak wystarczających danych (przede wszystkim zdjęć poszczególnych gatunków i odmian) w publikacjach naukowych. Przyjęło się uważać, że gatunek ten należy do grupy Botia Spp., w skład której wchodzą Botia almorhae, Botia birdi, Botia lohachate, Botia sp. Kosi oraz Botai sp. Teesto. Różnią się one między sobą nieznacznie kolorystyką, wyglądem głównego wzoru oraz występowaniem w naturze. Najprawdopodobniej okazy dostępne w sprzedaży, to Botia lohachate, Botia sp. Kosi oraz Botai sp. Teesto.

Wygląd zewnętrzny

Młode ryby z tego gatunku różnią się ubarwieniem od okazów dorosłych. Charakteryzują się połyskującym srebrzysto złotym kolorem ciała oraz ciemnymi wzorami układającymi się w szablon YoYo (stąd angielska nazwa tej ryby). Z wiekiem połysk zanika, a wzornictwo staje się bardziej skomplikowane tworząc wzajemne połączenia (podstawowe ubarwienie oliwkowo szare z ciemniejszą mozaiką / siateczką). Jak wszystkie bocje, posiada cztery pary wąsów oraz kolce pod oczami ukryte w specjalnych torebkach. Samicę można rozróżnić jedynie po osiągnięciu przez nią dojrzałości płciowej – jest szersza w partiach brzusznych.

Usposobienie

Po pierwsze jest to gatunek umiarkowanie agresywny, który może podgryzać weloniaste płetwy bojowników, gupików itp. Po drugie jest to stadna ryba, która w grupie tworzy specyficzną hierarchię społeczną. Ryby, po wpuszczeniu do nowego środowiska lub po dodaniu nowych osobników, walczą o dominację w stadzie (często mamy do czynienia z dominującą samicą). Po ustanowieniu hierarchii, dominant wyświetla najintensywniejsze kolory, u pozostałych można zaobserwować systematyczne wytracanie barw (czasami ledwo widoczne staje się charakterystyczne wzornictwo). W grupie można zaobserwować również szereg innych specyficznych zachowań tych ryb. Po trzecie bocja siatkowana jest bardzo dociekliwa. Wydaje się, że sprawia jej przyjemność zapoznawanie się ze wszystkimi zakamarkami przygotowanymi w zbiorniku i wprowadzanymi zmianami. Często można spotkać ją wciśnięta w jakąś szczelinę, pod skosem głową w dół lub do góry, zakopaną w podłożu lub leżącą płasko na boku na podłożu (ma się wówczas wrażenie, jakby ryba zdechła). Gatunek ten wydaje się bardziej aktywny o poranku, wieczorami oraz nocą. Lubi kopać w podłożu, obgryzać miękkie liście roślin, upolować od czasu do czasu ślimaka (nie jest jednak alternatywa na plagę ślimaków). Pobiera pokarm z dna i wydaje specyficzne dźwięki.

Akwarium

Gatunek ten dobrze czuje się w akwariach skonfigurowanych, jak ich naturalne środowisko oraz w ogólnych. Pierwszy rodzaj powinien mieć piaszczyste podłoże, dużo kamieni – płaskich i okrągłych, skały tworzące groty i jaskinie, korzenie i poskręcane gałęzie, dryfujące kawałki drzewa lub rośliny pływające (światło powinno być rozproszone). Jeżeli stosujemy rośliny, to tylko te o twardych liściach (np. anubiasy, mikrozorum). W zbiorniku ogólnym zapewniamy rybom mnóstwo zakamarków i kryjówek wśród roślin, korzeni, skał, skorup orzecha włoskiego, doniczek, rurek pcv i wszelkich dostępnych elementów dekoracyjnych. Pamiętać należy o jednym – podłoże musi być miękkie i drobne, a dekoracje powinny posiadać gładkie krawędzie, żeby ryby nie uszkodziły swojej skóry. Aranżując wnętrze należy zabezpieczyć wszelkie otwory i przejścia tak, żeby ryby nie zaklinowały się w nich. Bez względu na wystrój, akwarium musi być przykryte – ryby są dobrymi skoczkami. Wymagają wody dobrze natlenionej, o umiarkowanym przepływie, bez obciążeń organicznych (konieczne systematyczne podmiany jej części oraz czyszczenie dna).

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Brak doniesień o sukcesach rozmnażania w warunkach akwariowych – hobbystycznych.