Brzanka Pióropuszowa (Puntius Tambraparniei)

Występowanie

Gatunek ten pochodzi z Indii i zajmuje tam dorzecza oraz koryto główne środkowego odcinka rzeki Tambarabarani (stąd nazwa łacińska).

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się różowo beżowym ubarwieniem, które z wiekiem ryby intensywnieje i przechodzi w niebiesko czerwonawe. Posiada wyraźnie zaznaczoną ciemniejszą linię boczną oraz cztery nieregularne, ciemne plamy. Płetwy ogonowa i odbytowa czerwonawe. Samica jest większa, grubsza i mniej kolorowa. Promienie płetwy grzbietowej samca wraz z jego rozwojem wydłużają się. W okresie godowym wokół jego ust pojawia się biała wysypka. Gatunek był uważany za podgatunek Puntius arulinus. Ciągle jest z nim mylony, podczas gdy są to dwie różne rybki – podstawowe różnice to długość wąsików i kształt płetwy grzbietowej. U brzanki pióropuszowej wąsiki są dłuższe, a płetwa grzbietowa wydłużona (tworzy tzw. pióropusz).

Usposobienie

Jest to aktywna i spokojna rybka, która doskonale czuje się w większych grupach 5-10 sztuk (ryby są wówczas mniej płochliwe, intensywniej się wybarwiają, a ewentualna agresja zatrzymuje się w obrębie grupy). Jest bardzo ruchliwa i łapczywa na pożywienie. Ryba nie obgryza płetw swoich współtowarzyszy, którymi mogą być inne spokojne gatunki, którym nie będzie przeszkadzała ich ruchliwość. Mogą to być inne spokojne brzanki, razbory, bocje, czy danio.

Akwarium

Rybka lubi przestronne akwaria z wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania. Nie zaszkodzi kilka kryjówek wśród korzeni, skał i roślin. Doskonale prezentuje się na tle ciemnego podłoża i w jasnym oświetleniu. Gatunek wrażliwy na jakość wody – niezbędny skuteczny filtr i systematyczne podmiany części wody.

Rozmnażanie

Ryby jajorodne, które najlepiej jest rozmnażać w osobnym zbiorniku. Powinien on być przyciemniony, z kępami roślin o drobnych liściach, wodą miękką, odczynem neutralnym i podwyższonej temperaturze. Można zastosować ruszt ikrowy. Na kilka tygodni przed planowanym tarłem należy rozdzielić samców i samice, obficie ich karmić. Najgrubszą samicę i najbardziej wybarwionego samca przenosimy wieczorem do akwarium tarliskowego. Rano, po intensywnych zalotach (samiec może być dosyć agresywny w dążeniach do rozrodu), samica rozrzuca wśród roślin jaja, które samiec natychmiast zapładnia. Rodziców usuwamy – zjadają ikrę. Wylęg następuje po 1-2 dniach, po kolejnej dobie narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia.