| Gatunek | Bystrzyk Czerwonoplamy |
|---|---|
| Nazywany też | Bystrzyk Pereza |
| Nazwa łacińska | Hyphessobrycon Erythrostigma |
| Rodzina | kąsaczowate |
| Występowanie | Ameryka Południowa |
| Długość | 6 - 8 cm |
| Temperatura | 22 - 28°C |
| Twardość wody | miękka - średnio twarda |
| pH | 5.5 - 7.5 |
| Zbiornik | 110 L |
| Pokarm | żywy, mrożony, suchy |
W warunkach naturalnych gatunek ten występuje na zalesionych obszarach dopływów, strumieni, zakoli Górnej Amazonii (tzw. czarnych wodach) na terenie Peru, Kolumbii oraz Brazylii.
Rybka charakteryzuje się wysokim oraz bocznie spłaszczonym pokrojem ciała. Ubarwienie jest złoto różowe z białawym podbrzuszem oraz czerwonymi plamami za pokrywami skrzelowymi (kształtem przypominają serduszko) i u nasady ogona (od tej plamki może ciągnąć się wzdłuż linii bocznej wąska pręga, również koloru czerwonego). Płetwy są przezroczyste obrzeżone na biało z czarną plamą (płetwa grzbietowa i odbytowa). Ryba posiada widoczną płetwę tłuszczową. Gatunek ten często mylony jest z Hyphessobrycon socolofi (ten bystrzyk jest mniejszy – do 5cm i posiada podbrzusze bardziej czerwonawe) oraz Hyphessobrycon pyrrhonotus (bystrzyk ten ma mniej wyraźną plamę za pokrywami skrzelowymi, a ciągnąca się od nasady ogona czerwona pręga jest znacznie szersza – w zasadzie sięga od linii bocznej do szczytu ciała). Samca rozpoznamy bo intensywniejszym kolorze oraz wydłużonych pierwszych promieniach płetwy grzbietowej i odbytowej. Samice są nieco mniejsze, zaokrąglone w partiach brzusznych, z zaokrąglonymi płetwami.
Jest to cicha i aktywna ryba, która żyje w stadach. Najlepiej jest hodować przynajmniej grupę 6 osobników – w grupie samce wyświetlają swoje najlepsze barwy rywalizując w ten sposób o zainteresowanie samicy. W mniejszych ławicach może naprzykrzać się innym mieszkańcom – zwłaszcza tym z weloniastymi płetwami lub może być bardziej płochliwa. Dobrze dogaduje się w akwarium z innymi bystrzykami, np.: żałobniczkami, danio, razborami, kiryskami, małymi gatunkami zbrojników, gurami, pielęgnicami karłowatymi.
Dobrze czuje się w gęsto obsadzonych zbiornikach z pozostawionymi wolnymi przestrzeniami do pływania lub akwariach z biotopem czarnych wód (słabe, rozproszone światło, podłoże ciemne np. piaszczyste, dryfujące kawałki drzewa, poskręcane korzenie, suszone liście buku lub dębu – wymieniać należy je co kilka tygodni, torf dodany do filtra – w celu zabarwienia wody). Zbiorniki powinny być przykryte (bystrzyki są dobrymi skoczkami), z rozproszonym światłem (roślinność pływająca), ciemnymi elementami dekoracyjnymi (również podłożem), kryjówkami. Niezbędna czysta woda systematycznie podmieniana raz w tygodniu (nawet do 50%), czyste podłoże - pozbawione martwej materii organicznej. Ryby te są wrażliwe na zmiany parametrów wody – często chorują na ospę oraz chorobę welwetową – dlatego niezbędna jest kwarantanna dla nowych nabytków.
Jest to gatunek jajorodny. Powinno się go rozmnażać w osobnym zbiorniku – tarliskowym. Akwarium takie powinno być zaciemnione (jaja i młody narybek są wrażliwe na światło) o miękkiej wodzie, pH 5,5-6,5, temperaturze 27-30˚C, z filtrem gąbkowym wzbogaconym w torf, roślinami o miękkich i drobnych liściach lub rusztem ikrowym. Samce i samice przed przystąpieniem do rozmnażania należy oddzielić i obficie karmić, najlepiej żywymi pokarmami. Wybieramy najgrubszą samicę i najbardziej kolorowego samca – przenosimy ich wieczorem do przygotowanego zbiornika. Do tarła powinno dojść następnego ranka. Właściwie do tarła dochodzić będzie co kilka dni, z tym że sprawność samca w zapładnianiu jaj będzie stopniowo spadać w kolejnych cyklach. Samica jest w stanie złożyć nawet do 400 jaj. Rodziców bezzwłocznie odławiamy (jedzą ikrę). Wylęg następuje po 1-1,5 dnia, a po kolejnych 3-4 narybek swobodnie pływa. Od tego czasu należy podmieniać codziennie około 1/3 wody. Trudność sprawia wykarmienie narybku w pierwszych dniach życia.
