| Gatunek | Bystrzyk Dwupręgi |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Hyphessobrycon Bifasciatus |
| Rodzina | kąsaczowate |
| Występowanie | Ameryka Południowa |
| Długość | 4 - 5 cm |
| Temperatura | 20 - 25°C |
| Twardość wody | miękka - średnio twarda |
| pH | 6.0 - 7.5 |
| Zbiornik | 70 L |
| Pokarm | żywy, mrożony, suchy |
W warunkach naturalnych gatunek ten występuje w strumieniach, ujściach większych rzek, jeziorach, obszarach zalewowych znajdujących się pod osłoną lasu na terenie Brazylii.
Rybka charakteryzuje się srebrzystym ubarwieniem z żółtymi płetwami. Z wiekiem oraz karmiona odpowiednim pożywieniem może się wybarwiać na żółto złoty kolor. Nie dzieje się tak jednak we wszystkich przypadkach, gdyż w naturze kolor ten rybki zawdzięczają reakcji ich skóry na specjalny rodzaj pasożyta – przywry (okazy takie są jednak rzadkie w handlu). Za pokrywami skrzelowymi można zaobserwować dwie ciemno szare, poprzeczne pręgi. Gatunek, jak wszystkie kąsaczowate, posiada dobrze widoczną płetwę tłuszczową. Samicę rozpoznamy po pełniejszych kształtach w okolicy brzucha (tylko po osiągnięciu przez nią dojrzałości płciowej).
Jest to cicha, aktywna i przede wszystkim stadna ryba. Wszelkie negatywne cechy, jakie przejawia (agresja, płochliwość, itp.) zamyka się w grupie, jeżeli będzie to odpowiednia liczba osobników (minimum 5). Bardzo dobrze współżyje w akwarium z innymi bystrzykami, żałobniczkami, kiryskami, gupikami, bocjami, gurami, danio, zmienniakami, brzankami, małymi gatunkami zbrojników oraz średniej wielkości pięlęgnicami (pod warunkiem, że nie polują na ryby). Unikamy towarzystwa ryb o wydłużonych promieniach płetw lub o płetwach weloniastych.
Odpowiednim lokum dla naszego gatunku będzie akwarium biotopowe lub akwarium mocno obsadzone roślinami, w tym z roślinnością pływającą, oświetleniem rozproszonym i niezbyt intensywnym, kryjówkami wśród korzeni, wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania, z umiarkowanym przepływem wody, skutecznym filtrem. Zbiornik biotopowy wyposażamy z kolei w podłoże piaszczyste, dryfujące kawałki drewna, suszone liście dębu lub buku (pamiętamy o systematycznej ich wymianie co kilka tygodni), korzenie, światło słabe, rośliny nie są wymagane. Pamiętamy, że bez względu na rodzaj zbiornika ryby te muszą mieć czystą wodę systematycznie podmienianą raz na dwa tygodnie, czyszczone dno z resztek organicznych.
Jest to gatunek jajorodny. Powinno się go rozmnażać w osobnym zbiorniku – tarliskowym. Akwarium takie powinno być zaciemnione (jaja i młody narybek są wrażliwe na światło) o pojemności 30 litrów, miękkiej wodzie, pH 6-7, temperaturze 24-26˚C, z filtrem gąbkowym wzbogaconym w torf, roślinami o miękkich i drobnych liściach lub rusztem ikrowym. Samce i samice przed przystąpieniem do rozmnażania należy oddzielić i obficie karmić, najlepiej żywymi pokarmami (nawet 3 tygodnie wcześniej). Wybieramy najgrubszą samicę i najbardziej kolorowego samca – przenosimy ich wieczorem do przygotowanego zbiornika. Do tarła powinno dojść następnego ranka. Właściwie do tarła dochodzić będzie co kilka dni, z tym że sprawność samca w zapładnianiu jaj będzie stopniowo spadać w kolejnych cyklach. Rodziców bezzwłocznie odławiamy (jedzą ikrę). Wylęg następuje po 1-1,5 dnia, a po kolejnych 3-4 narybek swobodnie pływa. Od tego czasu należy podmieniać codziennie około 1/3 wody. Trudność sprawia wykarmienie narybku w pierwszych dniach życia.
