| Gatunek | Bystrzyk Ozdobny |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Hyphessobrycon Bentosi |
| Rodzina | kąsaczowate |
| Występowanie | Ameryka Południowa |
| Długość | 4 - 6 cm |
| Temperatura | 24 - 28°C |
| Twardość wody | miękka - średnio twarda |
| pH | 5.5 - 7.0 |
| Zbiornik | 70 L |
| Pokarm | żywy, mrożony, suchy |
W warunkach naturalnych gatunek ten występuje w strumieniach, potokach, dopływach Amazonki, zakolach rzek o wolniejszym przepływie porośniętych lasami (dlatego najczęściej można je zaobserwować wśród korzeni zanurzonych drzew) na terenie Wenezueli, Kolumbii, Peru oraz Brazylii.
Rybka charakteryzuje się srebrzysto różowym kolorem ciała z czerwonawymi płetwami. Płetwa grzbietowa, odbytowa oraz brzuszne posiadają pewien margines czarnej barwy, dodatkowo obrzeżone są na biało lub są tylko białe. Za pokrywami skrzelowymi można także zaobserwować ciemniejszą plamkę. Gatunek ten jest bardzo często mylony z Hyphessobrycon rosaceus (bystrzykiem różowym). W niektórych opracowaniach nazwa bystrzyka różowego podawana jest jako synonim opisywanego bystrzyka ozdobnego, co jest błędem. Różnice w ubarwieniu nie są znaczące (stąd tak wiele pomyłek) – zasadniczo bystrzyk ozdobny posiada plamkę za skrzelami, której nie ma bystrzyk różowy. Również ubarwienie płetw jest nieco inne – u bystrzyka ozdobnego dominuje barwa biała, gdy u różowego jest to barwa czarna. Samiec tego gatunku jest nieco większy od samicy, jaskrawiej wybarwiony, a przede wszystkim jego pierwsze promienie płetw grzbietowej i odbytowej są wydłużone, gdy u samicy płetwy te są zaokrąglone.
Spokojna, energiczna i stadna rybka, której wszystkie negatywne cechy (agresja, nadpobudliwość, czy płochliwość) zamykają się w grupie, jeżeli tylko liczy odpowiednią ilość osobników (minimum 6). Dodatkowo w grupie samce rywalizują między sobą o uwagę samic i wspaniale stroszą swoje płetwy. Dobrze współżyją z innymi podobnych rozmiarów i spokojnymi gatunkami, jak: inne bystrzyki, zwinniki, drobnoustki, pielęgniczki, kiryski, małe gatunki zbrojników, razbory, gurami.
Odpowiednim lokum dla naszego gatunku będzie akwarium biotopu czarnych wód lub akwarium mocno obsadzone roślinami, w tym z roślinnością pływającą, oświetleniem rozproszonym i niezbyt intensywnym, kryjówkami wśród korzeni, wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania, z umiarkowanym przepływem wody, skutecznym filtrem. Zbiornik biotopowy wyposażamy z kolei w podłoże piaszczyste, dryfujące kawałki drewna, suszone liście dębu lub buku (pamiętamy o systematycznej ich wymianie co kilka tygodni), korzenie, w celu zabarwienia wody można dodać torf do filtra, światło słabe, rośliny nie są wymagane. Pamiętamy, że bez względu na rodzaj zbiornika ryby te muszą mieć czystą wodę systematycznie podmienianą raz na dwa tygodnie, czyszczone dno z resztek organicznych.
Jest to gatunek jajorodny. Powinno się go rozmnażać w osobnym zbiorniku – tarliskowym. Akwarium takie powinno być zaciemnione (jaja i młody narybek są wrażliwe na światło) o pojemności 30 litrów, miękkiej wodzie, pH 6-7, temperaturze 24-26˚C, z filtrem gąbkowym wzbogaconym w torf, roślinami o miękkich i drobnych liściach lub rusztem ikrowym. Samce i samice przed przystąpieniem do rozmnażania należy oddzielić i obficie karmić, najlepiej żywymi pokarmami (nawet 3 tygodnie wcześniej). Wybieramy najgrubszą samicę i najbardziej kolorowego samca – przenosimy ich wieczorem do przygotowanego zbiornika. Do tarła powinno dojść następnego ranka. Właściwie do tarła dochodzić będzie co kilka dni, z tym że sprawność samca w zapładnianiu jaj będzie stopniowo spadać w kolejnych cyklach. Jaja są swobodnie rozrzucane, a do zapłodnienia dochodzi zewnętrznie. Rodziców bezzwłocznie odławiamy (jedzą ikrę). Wylęg następuje po 1-1,5 dnia, a po kolejnych 3-4 narybek swobodnie pływa. Od tego czasu należy podmieniać codziennie około 1/3 wody. Trudność sprawia wykarmienie narybku w pierwszych dniach życia.
