Kirysek Sierpoplamy (Corydoras Hastatus)

Występowanie

W warunkach naturalnych gatunek występuje w małych potokach, dopływach, stawach, na obszarach zalewowych terenów leśnych w Argentynie, Boliwii oraz Brazylii.

Wygląd zewnętrzny

Ryba charakteryzuje się szaro oliwkowym ubarwieniem z jasnym podbrzuszem, przezroczystymi płetwami oraz czarną plamą znajdującą się u nasady ogona, obrzeżoną na biało (kształtem przypomina krzyż bądź włócznię). Jak wszystkie kiryski posiada pancerz – dwa rzędy płytek kostnych ciągnących się wzdłuż boków ciała, a pierwsze promienie płetw piersiowych przekształcone są w kolce oraz przystosowany jest do oddychania powietrzem atmosferycznym (przez jelito). Bardzo często gatunek ten mylony jest z kiryskiem karłowatym, pomimo że różnice są dość znaczące – omawiana ryba ma znacznie większą plamę oraz nie posiada ciemnej pręgi wzdłuż linii bocznej. Samicę rozpoznamy dopiero po osiągnięciu przez nią dojrzałości płciowej – jest znacznie grubsza w partiach brzusznych, gdy patrzymy na nią z góry.

Usposobienie

Jest to niewielka rybka o bardzo spokojnym usposobieniu, która daje się bardzo łatwo zastraszyć przez większe i bardziej agresywne gatunki. Nie konkuruje o pożywienie. Jest to stadna rybka, która dobrze czuje się w grupie minimum 6 osobników. W przeciwieństwie do pozostałych gatunków kirysków pływa przeważnie w otwartej toni wodnej (nie przy dnie). Często odpoczywa na liściach roślin. Należy ostrożnie się z nimi obchodzić, ze względu na ich pancerz – do przenoszenia ryb nie używamy siatki. Za współtowarzyszy dobieramy im równie małe i spokojne rybki: pielęgniczki karłowate, mikrorazbory, danio, zwinniki, bystrzyki oraz możemy z nimi bez obaw trzymać krewetki. Jednak należy pamiętać, że kiryski sierpoplame zjadają ikrę i młode innych ryb czy krewetek.

Akwarium

Gatunek ten może być hodowany w mocno obsadzonym zbiorniku, z wolnymi przestrzeniami do pływania, licznymi kryjówkami wśród korzeni czy gałęzi, z oświetleniem rozproszonym (roślinność pływająca). Może być także bez obaw trzymany w akwarium biotopowym. Wówczas za podłoże używamy piasek, w celu rozproszenia oświetlenia używamy dryfujących kawałków drewna, elementy dekoracyjne stanowią korzenie oraz suszone liście na dnie (bukowe lub dębowe, które wymieniamy co kilka tygodni), nie używamy roślin, a wodę filtrujemy przez torf.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. W celu uzyskania większej skuteczności należy rozmnażać go w osobnym zbiorniku hodowlanym. Wyposażamy go w podłoże (z piasku lub drobnego żwirku), roślinność o drobnych i miękkich liściach, filtr gąbkowy z torfem. Temperatura wody powinna wynosić 24˚C, a pH powinno być na poziomie 6,5. Do tak przygotowanego akwarium przenosimy grupę ryb pamiętając, że na każdą samicę powinno przypadać minimum dwóch samców. Ryby karmimy obficie żywymi pokarmami, a kiedy zaobserwujemy, że samica wyraźnie zgrubiała w partiach brzusznych, podmieniamy około 2/3 wody na chłodniejszą o kilka stopni oraz zwiększamy przepływ wody z filtra. Czynności te powtarzamy, aż wywołamy tarło (jeżeli w przeciągu kilku dni do tarła jednak nie dojdzie, należy wymienić ryby na inną grupę). Tarło poprzedzają intensywne zaloty, a do zapłodnienia dochodzi w tzw. pozycji T – samiec chwyta głowę samicy między swoje płetwy piersiowe, jej usta skierowane są do miejsca, gdzie on wypuszcza mlecz. Samica składa jajo w swoje piersi brzuszne, samiec puszcza mlecz. Po zapłodnieniu jaja samica odpływa i deponuje je, najczęściej na szybie, a cały proces powtarza się do czasu złożenia całej ikry. Ponieważ dorośli zjadają ikrę, to mamy do wyboru odłowienie ich lub przeniesienie ikry. Jaja łatwo się psują – pokrywają grzybem, dlatego można dodać do wody kilka kropel np. błękitu metylowego. Nie zwalnia nas to jednak z codziennego kontrolowania ich stanu i usuwania zepsutych jaj. Wylęg następuje po kilku dniach, po kolejnych dwóch narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia.