Gatunek | Kirysek Spiżowy |
---|---|
Nazwa łacińska | Corydoras Aeneus |
Rodzina | kiryskowate |
Występowanie | Ameryka Południowa |
Długość | 7 cm |
Temperatura | 20 - 26°C |
Twardość wody | miękka - twarda |
pH | 6.5 - 7.5 |
Zbiornik | 60 L |
Pokarm | żywy, mrożony, suchy, roślinny |
Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje zarówno wody stojące oraz płynące praktycznie na całym terenie Ameryki Południowej (Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Peru, Brazylia, Argentyna, Paragwaj i inne).
Z racji tak różnorodnych środowisk ich ubarwienie jest zróżnicowane – są formy albinotyczne, złote, czarne itp. Forma podstawowa charakteryzuje się beżowo oliwkowym kolorem ciała z różowo kremowym podbrzuszem oraz szarą, połyskującą metalicznie plamą rozciągającą się od pokryw skrzelowych wzdłuż całego boku. Łuski nachodzą na siebie tworząc swoisty pancerz – służy on do ochrony przed drapieżnikami. Promienie płetw piersiowych są przekształcone w kolce. Rybka oddycha powietrzem atmosferycznym poprzez jelito. Samica jest szersza i większa – widać to zwłaszcza, gdy patrzymy na nią od góry. Samiec ma wyższą i ostro zakończoną płetwę grzbietową. W sprzedaży dostępne są również odmiany sztucznie barwione za pomocą wstrzykniętego pigmentu bezpośrednio pod skórę.
Jest to gatunek żyjący w przydennej strefie zbiornika, tylko czasami energicznie podpływa do lustra wody w celu zaczerpnięcia powietrza. Przeczesuje skrupulatnie podłoże w poszukiwaniu pożywienia. Jest aktywny, spokojny i stadny – dobrze czuje się w większej grupie. Pamiętajmy, żeby zawsze była przewaga samców w stosunku do samic. Doskonale nadają się do akwarium ogólnego, a za współtowarzyszy dobieramy im małe tetry, inne kiryski, brzanki, pielęgnice karłowate.
Lubią przestronne zbiorniki (zwracamy uwagę przede wszystkim na ich długość), z miękkim podłożem (piasek lub drobny żwirek), kryjówkami wśród korzeni, skał, jaskiń. Światło powinno być rozproszone, a podłoże regularnie czyszczone (aby zapobiec ewentualnym chorobom ryb, w szczególności ich wąsików).
Ryby jajorodne, które często przebywając w większej grupie rozmnażają się samoistnie w zbiorniku ogólnym. Żeby zwiększyć efektywność rozpłodu należy jednak to robić w akwarium tarliskowym. Wybraną grupę ryb (samica + dwóch samców) obficie karmimy żywym pokarmem. Możemy także pobudzić tarło przez 50-70% podmianę wody na zimną przez kilka kolejnych dni lub imitując porę deszczową za pomocą zraszaczy. Gotowe do tarła samce zaczynają intensywnie pływać w górę i w dół akwarium, tylko na chwilę przystając przy samicy. Zachęcona samica wybiera miejsce złożenia jaj (liście roślin, szyba akwarium) i oczyszcza je. Role się odwracają i to samica przejmuje inicjatywę. Do zapłodnienia dochodzi w charakterystycznej T pozycji. Samica podpływa pod odbyt samca prawie pod kątem 90˚. Wyrzucona porcja ikry zatrzymywana jest przez samicę w jej płetwach piersiowych. Samiec wypuszcza mlecz w usta samicy, który następnie jest przez nią wydalany. W ten sposób zapładniane są jaja. Samica płynie do przygotowanej kryjówki i starannie przylepia ikrę. Proces powtarza się do momentu wypuszczenia wszystkich jaj (około 300 ziaren). Ikra jest bardzo lepka. Rodziców najlepiej usunąć ze zbiornika. Jaja wraz z rozwojem ciemnieją. Wylęg następuje po 4 dniach, po kolejnych 4-5 narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia. Młode są niezwykle wrażliwe na jakość wody – zalecane są podmiany 10% codziennie lub co drugi dzień.