Kirysek Sterby (Corydoras Sterbai)

Występowanie

Kirysek sterby w warunkach naturalnych zamieszkuje małe dopływy, potoki strumienie, stawy, obszary zalewowe na terenie Boliwii i Brazylii.

Wygląd zewnętrzny

Ryba charakteryzuje się ciemno szarym ubarwieniem ciała, z jasnym podbrzuszem oraz z srebrzysto jasnymi cętkami na całej powierzchni. Płetwy posiadają ciemne plamki układające się w poziome pasy. Płetwy piersiowe oraz brzuszne są koloru pomarańczowo żółtego. Gatunek ten często mylony jest z corydoras haraldschultzi – tutaj podstawową barwą ciała jest kolor srebrzysto beżowy, z ciemnymi plamkami (różnice te szczególnie są widoczne na głowie ryb). Jak wszystkie kiryski, posiada dwa rzędy płytek kostnych wzdłuż boków ciała, dwie pary wąsów oraz przekształcone pierwsze promienie płetw piersiowych w kolce. Gatunek ten przystosowany jest do oddychania powietrzem atmosferycznym za pomocą jelita. Samice są nieco większe od samców i znacznie szersze w partiach brzusznych (dobrze to widać patrząc na ryby z góry).

Usposobienie

Jest to cicha i nieśmiała ryba, która w naturze żyje w dużych stadach. W grupie czuje się pewniej i jest bardziej aktywna. Kiryski nie przejawiają zachowań agresywnych wobec własnego gatunku oraz współtowarzyszy. Najlepszymi partnerami do wspólnego pływania wydają się być: razbory, danio, pielęgniczki karłowate, inne kiryski, a nawet paletki.

Akwarium

Ryby te można przetrzymywać zarówno w akwariach biotopowych (czarnych wód), jak i ogólnych. Pierwszy rodzaj zbiorników wyposażamy w podłoże piaszczyste, poskręcane korzenie i gałęzie, dryfujące kawałki drzewa, suszone liście na dnie (dębowe lub bukowe wymieniane co kilka tygodni), światło rozproszone oraz wodę filtrowaną przez torf. Drugi rodzaj zbiorników powinien zawierać sporo kryjówek wśród roślin, korzeni, skał (pamiętamy o gładkich krawędziach), miękkie podłoże (piasek lub drobny żwir). Gatunek ten jest bardzo wrażliwy na jakość wody oraz zabrudzenia podłoża (zaniedbane podłoże skutkuje infekcjami wąsów tych ryb).

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Rozmnażać możemy ją zarówno w akwarium ogólnym, jak i osobnym - hodowlanym. W przypadku pierwszym musimy zadbać o wystarczającą ilość miejsc, w których zostanie zdeponowana ikra, a później będzie ukrywał się narybek. W przypadku drugim akwarium powinno posiadać warstwę piasku, liczne kępy mchu jawajskiego, mogą być również płaskie kamienie. Woda powinna być o temperaturze około 23°C, pH=6,5, filtr natomiast powinien mieć zabezpieczony wylot, np. gąbką. Grupę ryb (z liczebną przewagą samców) przenosimy do tak przygotowanego zbiornika i obficie karmimy żywymi produktami. Gdy zauważymy, że samice wyraźnie poszerzyły się w partiach brzusznych podmieniamy w porannych godzinach około 50% wody na chłodniejszą (20-21°C), zwiększamy jej napowietrzanie i przepływ. Proces ten powtarzamy każdego dnia do momentu wywołania tarła. Tarło odbywa się w pozycji T w toni wodnej i jest poprzedzone intensywnymi zalotami. Samiec chwyta wąsiki samicy między swoje płetwy piersiowe. Wypuszcza mlecz, który przechodzi ku jej płetwom brzusznym (płetwy te przytrzymują w tym momencie od jednego do czterech ziaren ikry) - następuje zapłodnienie. Samica odpływa w celu zdeponowania jaja w odpowiednim miejscu (zazwyczaj w kępie roślin, na kamieniu lub na szybie). Cykl się powtarza, przy czym samce rywalizują o dopuszczenie przez samicę (pamiętać należy, że samców jest więcej niż samic). Po tarle (które może trwać kilka godzin) odławiamy rodziców – zjadają ikrę i narybek. Ikra jest wrażliwa na infekcje grzybicze. W celu jej ochrony można dodać do wody kilka kropel błękitu metylowego, jednak codziennie należy sprawdzać i usuwać zepsute jaja. Można także użyć krewetek Red Cherry, które będą wyjadać tylko zainfekowaną ikrę. Wylęg następuje po 3-5 dniach (zależy od temperatury wody), a po kolejnych 3-4 dniach narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia.