| Gatunek | Molinezja Ostrousta |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Poecilia Sphenops |
| Rodzina | piękniczkowate |
| Występowanie | Ameryka Środkowa |
| Długość | 8 - 10 cm |
| Temperatura | 22 - 28°C |
| Twardość wody | średnio twarda |
| pH | 7.0 - 7.5 |
| Zbiornik | 100 L |
| Pokarm | żywy, mrożony, suchy, roślinny |
W warunkach naturalnych ryba ta ma szeroki zakres geograficzny pod względem występowania: można ją spotkać na Antylach, w południowych stanach USA, Meksyku, czy nawet Wenezueli. Zasiedla wody słodkie i słonawe. Do Europy sprowadzona została po raz pierwszy w 1899 roku, ale dopiero w połowie lat 20-stych XX wieku wyhodowana jej czarna odmiana zdobyła prawdziwą popularność wśród akwarystów.
Powstało wiele odmian barwnych na skutek ewolucji, jak również mieszania się gatunków oraz ingerencji hodowców. Wyróżnić możemy odmianę czarną, złotą, marmurkową, o krótkich płetwach, pomarańczowopłetwą i inne. Dzika forma jest zielonkawego koloru, z brunatno czerwonymi plamkami i czerwonawymi płetwami, upstrzonymi ciemnymi cętkami. Samca rozróżnimy po mniejszych rozmiarach oraz przekształconej płetwie odbytowej w gonopodium (zewnętrzny narząd kopulacyjny).
Są to spokojne, towarzyskie rybki żyjące w parach. Można je trzymać w akwariach ogólnych z gupikami, mieczykami oraz innymi rybami o podobnym temperamencie.
Zbiornik powinien być przestronny, dobrze obsadzony roślinnością, z wolnymi miejscami do swobodnego pływania. W przypadku tego gatunku wyjątkowo musimy dbać o czystość (ryby te mają szybką przemianę materii i z racji swojej żarłoczności produkują znaczne ilości trujących związków chemicznych). Niezbędne systematyczne oczyszczanie dna, częste podmiany wody, dobra filtracja i napowietrzanie. Mile widziane dobre oświetlenie oraz pewna ilość glonów (niezbędnym składnikiem w ich diecie jest pokarm roślinny). Molinezja ostrousta znosi niewielkie zasolenie wody – 1 łyżeczka soli niejodowanej na 10 litrów wody.
Ryby żyworodne - zapłodnienie jest wewnętrzne. Ciąża, w zależności od temperatury wody, trwa 4-6 tygodni (ciężarną samicę łatwo rozpoznać po zaokrąglonym brzuchu). Po tym okresie samica wielokrotnie rodzi samodzielne młode (z jednego miotu nawet 80 sztuk). Rodzice zjadają potomstwo, dlatego należy ich odseparować od młodych lub zapewnić młodym odpowiednie kryjówki. Narybek żywi się glonami.
