| Gatunek | Proporczykowiec Amieta |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Fundulopanchax Amieti |
| Rodzina | nothobranchiidae |
| Występowanie | Afryka |
| Długość | 7 cm |
| Temperatura | 22 - 27°C |
| Twardość wody | miękka - średnio twarda |
| pH | 6.0 - 7.0 |
| Zbiornik | 50 L |
| Pokarm | żywy, mrożony, suchy |
W warunkach naturalnych ryba zamieszkuje dopływy rzek Sanaga, Nyong, Wouri, strumienie, obszary bagienne, podmokłe tereny porośnięte wilgotnymi, tropikalnymi lasami na terenie Kamerunu.
Samiec charakteryzuje się niebiesko oliwkowym ubarwieniem w górnej części ciała (tego samego koloru jest płetwa grzbietowa oraz górna część płetwy ogonowej) i żółtym ubarwieniem dolnej części ciała (wraz z dolnymi płetwami, płetwą odbytową i dolną częścią płetwy ogonowej – dwie ostatnie dodatkowo obarczone są czerwonym i niebieskim marginesem). Granicą tych kolorów są czerwone plamki układające się w pręgę przebiegającą wzdłuż ciała ryby (nakrapiane są także głowa oraz płetwy). Samica natomiast wyróżnia się oliwkowo beżowym ubarwieniem z niewielkimi, słabo widocznymi, czerwonymi plamkami. Jest też ona mniejsza od samca.
Jest to spokojna, aktywna i nieśmiała ryba. Za współtowarzyszy dobieramy jej podobne rozmiarowo gatunki: razbory, pielęgnice karłowate, kiryski, zbrojniki, spokojne i niewielkie gatunki z rodziny kąsaczowatych. Przetrzymując grupę tych rybek pamiętamy, że na każdego samca powinny przypadać 2-3 samice. W zbyt małym akwarium samce mogą być agresywne wobec siebie.
Gatunek ten powinien być hodowany w przestronnym akwarium, mocno obsadzonym roślinami (w tym roślinami pływającymi – światło rozproszone), z wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania, z drobnym podłożem przykrytym warstwą torfu i ciemnymi elementami dekoracyjnymi – w tym licznymi kryjówkami (będzie ładnie kontrastował na ich tle). Niezbędne jest szczelne przykrycie zbiornika, łagodny przepływ wody oraz systematyczne podmiany części wody.
Gatunek jajorodny. Rozmnażać można go zarówno za pośrednictwem nośników ikry (mopy ikrowe, rośliny) jak i z wykorzystaniem torfu jako podłoża. W obydwu metodach komponujemy osobny zbiornik hodowlany o pojemności 10-15 l, miękkiej wodzie, 22-24˚C, pH 6,0-6,5, bez oświetlenia, z małym gąbkowym filtrem, szczelnie przykryty. W pierwszej metodzie dodajemy odpowiednie nośniki tarła, w drugiej podłoże torfowe. Ryby (pamiętamy, żeby na każdego samca przypadały 2-3 samice)przez 2-3 tygodnie wcześniej karmimy obficie żywym pokarmem i przenosimy do przygotowanego akwarium. Tarło odbywa się codziennie przez okres około tygodnia (dziennie składane jest kilka jaj). Po dokonanym dziele odławiamy rodziców. I teraz stosując pierwszą metodę pozostawiamy zbiornik hodowlany bez zmian utrzymując temperaturę bliską 24˚C. Pamiętamy, że ikra jest wrażliwa na światło i psucie – łatwo pokrywa się grzybem. Dlatego codziennie powinniśmy przeglądać ją w celu usunięcia zepsutych jaj (będą one białe, pokryte kłaczkami). Po 14-21 dniach nastąpi wylęg i od razu przystępujemy do karmienia. Ważne są codzienne podmiany wody ok 10%, a w późniejszym okresie można zmniejszyć ich częstotliwość (co 2-3 dni ok. 20-30%). Stosując drugą metodę wyciągamy torf wraz z jajami, delikatnie wyciskamy nadmiar wody. Torf powinien być wilgotny. Umieszczamy go w jakimś opakowaniu (pudełko plastikowe, worek) pozostawiając niewielki otwór do swobodnej wymiany gazów. Przechowujemy go w ciemnym miejscu, w temperaturze pokojowej (przez cały okres leżakowania torf powinien być wilgotny). Po 4-5 tygodniach (gdy zauważymy oczy na naszych jajach) torf umieszczamy w uprzednio przygotowanym zbiorniku z niewielkim poziomem wody, o temperaturze 20˚C. Następuje wylęg larw (może to potrwać nawet do kilku dni) i od razu przystępujemy do ich karmienia. W miarę jak narybek rośnie zwiększamy poziom i temperaturę wody.
