| Gatunek | Pyszczak Saulosa |
|---|---|
| Nazwa łacińska | Pseudotropheus Saulosi |
| Rodzina | pielęgnicowate |
| Występowanie | Afryka |
| Długość | 8 cm |
| Temperatura | 23 - 28°C |
| Twardość wody | średnio twarda - twarda |
| pH | 7.5 - 8.5 |
| Zbiornik | 100 L |
| Pokarm | roślinny, żywy, mrożony, suchy |
Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje skaliste rafy jeziora Niasa (Malawi).
Pływają tam w licznych grupach, w wodach o silnym prądzie. Młode rybki są koloru żółtego (samca wówczas możemy odróżnić po owalnych plamkach na płetwie odbytowej). Wraz ze wzrostem samce zaczynają się wybarwiać do intensywnego niebieskiego koloru z granatowymi, poprzecznymi pasami, granatową płetwą grzbietową, obrzeżoną na jasno niebiesko. Pozostałe płetwy (poza piersiowymi) również są ciemne, obrzeżone na jasno niebiesko. Płetwa odbytowa posiada żółte plamki, obrzeżone na biało. W zależności od ilości samców w zbiorniku wybarwiają się one bardziej lub mniej. Czasami pozostają przy barwach samicy. Samica jest żółtego koloru, ze słabiej lub mocniej widocznymi poprzecznymi, ciemniejszymi pasami (zazwyczaj w ogóle ich nie widać). Płetwy brzuszne obrzeżone są na jasno niebiesko.
Ryby te są umiarkowanie agresywne, jeżeli walczą o rewiry, to nie na śmierć i życie. Samce walczą pomiędzy sobą o dominację. Najlepiej jest trzymać małe stadko tych ryb (minimum 6 sztuk) w celu rozłożenia agresji. Pamiętamy jednak, aby na jednego samca przypadały 2-3 samice (inaczej samica zostanie zamęczona intensywnymi zalotami). Za towarzyszy wybieramy im podobne rozmiarowo i temperamentem inne pielęgnicowate. Żywią się glonami, w związku z czym pokarmy bogate w białko ograniczamy. Mięsem ssaków nie karmimy w ogóle. Lubią kopać w podłożu.
Wymagają przestronnych zbiorników (ze względu na ich liczbę) z kryjówkami wśród skał, kamieni i grot oraz wolnymi przestrzeniami do swobodnego pływania. Konieczne jest także miękkie podłoże (najlepiej piaszczyste), skuteczna filtracja, systematyczne podmiany części wody. Gatunek stosunkowo odporny na choroby.
Ryby jajorodne, które w sprzyjających warunkach podchodzą do tarła bez przerwy (co parę miesięcy). Ich tarło niczym nie różni się od pozostałych pyszczaków. Odbywa się na terenie samca po intensywnych zalotach, w wyniku których samica została zwabiona. Samica zbiera ikrę w usta i zapładnia ją poprzez zbliżanie się do płetwy odbytowej samca (otwierając pyszczek łapie mlecz). Inkubacja odbywa się w ustronnym miejscu przez okres około 3 tygodni. Z jednego tarła można uzyskać kilkanaście sztuk narybku.
