| Gatunek | Tęczanka Boesemana |
|---|---|
| Nazywany też | Tęczanka Wspaniała |
| Nazwa łacińska | Melanotaenia Boesemani |
| Rodzina | tęczankowate |
| Występowanie | Papua, Indonezja |
| Długość | 8 - 11 cm |
| Temperatura | 26 - 30°C |
| Twardość wody | średnio twarda - twarda |
| pH | 7.0 - 8.0 |
| Zbiornik | 100 L |
| Pokarm | suchy, mrożony, żywy |
Jest to gatunek endemiczny dla grupy jezior Ayamaru, Haini Aitinjo. Gatunek ten odnaleźć można na terenach gęsto porośniętych roślinnością, w płytszych rejonach, terenach bagiennych i okolicznych dopływach do jezior. Jeziora te charakteryzują się wodą twardą o neutralnym odczynie. Są bardzo bogate w składniki mineralne. Tęczanka boesemana jest gatunkiem zagrożonym.
Gatunek charakteryzuje się długim, torpedowatym ciałem, bocznie spłaszczonym, dużymi oczami oraz dwiema płetwami grzbietowymi. Kolorystyka tej ryby w znacznym stopniu zależy od intensywności oświetlenia. Połowa ciała (głowa i obszar do początku drugiej płetwy grzbietowej) jest koloru srebrno niebieskiego, połyskującego neonowo. Natomiast druga połowa często jest czerwona, pomarańczowa lub żółta. Wzdłuż tułowia widoczne są czasami ciemne, poprzeczne pręgi. Płetwy są takiego koloru, jak dana połowa ciała, dodatkowo obrzeżone na niebiesko (neonowo) biało. Samice zazwyczaj są mniejsze od samców, mniej jaskrawe oraz mają znacznie mniejszy pokrój ciała. Samce posiadają dłuższe promienie płetw grzbietowych.
Tęczanka jest stworzeniem stadnym. Aby ryba czuł się dobrze w akwarium wymagane jest minimum 6-8 osobników, przy czym pamiętamy, żeby przewaga była samic nad samcami lub był równy ich stosunek (samce mają tendencję do zamęczania samic podczas godów). W grupie ryby są mniej płochliwe, a osobniki męskie wyświetlają swoje najlepsze kolory – rywalizują między sobą w ten sposób o względy samicy. Jest to aktywna, ciekawska, spokojna rybka, która uwielbia być w ruchu. Szybko pływa z jednego końca akwarium w drugi (dlatego wymagane są długie zbiorniki). Musimy uważać, żeby nie przekarmiać tych ryb (łatwo ulegają chorobom jelitowym). Dlatego karmimy je 2-3 razy dziennie taką dawką, aby została zjedzona w przeciągu 5 minut. Pokarm powinien być zróżnicowany, aby kolory były intensywne.
Rybki te lubią przestronne akwaria z wolnymi przestrzeniami do pływania, obsadzone dość mocno roślinami. Roślinność pływająca również jest wskazana (lubią światło rozproszone). Niezbędne są kryjówki wśród korzeni, gałęzi. Wymagana czysta woda (konieczne systematyczne podmiany części wody oraz czyszczenie dna), dobry filtr, umiarkowany przepływ wody, piaszczyste podłoże. Gatunek ten lubi skakać – pamiętajmy zatem o przykryciu zbiornika. Wrażliwy jest także na gwałtowne zmiany parametrów wody, a młode okazy szczególnie wrażliwe są na chlor. Bez problemu mogą dzielić przestrzeń życiową z innymi podobnych rozmiarów rybami np.: danio, barwieńce, pielęgnice karłowate, kiryski, bocje.
Gatunek jajorodny. Po osiągnięciu przez ryby dojrzałości płciowej do tarła dochodzi łatwo. Akwarium tarliskowe powinno mieć lekko twardą wodę, filtr, pH=7,5, temperaturę wody 27-29˚C, skupiska roślin o miękkich liściach (np. jawa mech), kryjówki dla samicy (samce podczas tarła są agresywne, ciągle gonią samicę). Ryby karmimy obficie żywym pożywieniem w zbiorniku ogólnym (możemy rozdzielić samice od samców). Gotową do tarła parę (samica będzie miała mocno zaokrąglony brzuch, samiec wybarwi się mocniej niż zazwyczaj) przenosimy do uprzednio przygotowanego akwarium. Niewielki wzrost temperatury wody pobudzi ryby do tarła. Tarło trwa kilka dni – jaja znoszone są codziennie partiami, przy czym najwięcej jaj zostanie złożonych pierwszego dnia, a najmniej ostatniego. Jaja składane są na liściach roślin. Rodzice raczej nie jedzą ikry oraz narybku, jednak wskazane jest ich odłowienie po zakończonym tarle. Wylęg następuje po 7-12 dniach, młode przebywają blisko powierzchni wody.
