Żwawik Czerwieniak (Aphyocharax Anisitsi)

Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje płynącą przez terytorium Brazylii, Paragwaju i Argentyny rzekę Paraná, jej dopływy i okoliczne strumienie. Są to zacienione odcinki, z bogatą szatą roślinną, podłożem piaszczystym, o powolnym nurcie.

Wygląd zewnętrzny żwawika czerwieniaka

Rybka charakteryzuje się niebieskawo-srebrzystym ubarwieniem ciała, z czerwonawym podbrzuszem w części, gdzie znajduje się płetwa odbytowa. Wszystkie płetwy, z wyjątkiem płetw piersiowych, są przezroczysto-czerwone. Gatunek posiada widoczną płetwę tłuszczową. Samica jest grubsza w partiach brzusznych, natomiast pierwsze promienie płetwy odbytowej samca są przekształcone w tzw. haczyki partnerskie, które umożliwiają przytrzymanie samicy podczas rozmnażania.

Usposobienie

Jest to aktywny, spokojny gatunek, który jednak podgryza płetwy ryb weloniastych. Zdecydowanie ławicowy, który najlepiej czuje się w większej grupie – minimum 6-8 osobników. W grupie także może polować na narybek, mniejsze ryby, a nawet krewetki. Ryba pływa w górnych i środkowych partiach wodnych. Jest dość wytrzymała i łatwa w hodowli, dlatego można ją polecić początkującym akwarystom. W akwarium możemy ją przechowywać z innymi małymi gatunkami kąsaczowatych, kiryskami, małymi zbrojnikami.

Akwarium

Żwawik czerwieniak preferuje przestronne akwaria, dłuższe niż wyższe, z otwartymi przestrzeniami do swobodnego pływania, licznymi kryjówkami wśród gęstej roślinności, korzeni, poskręcanych gałęzi, z ciemnym, miękkim podłożem. Niezbędne przyciemnione i rozproszone oświetlenie (dodatek roślin pływających ułatwi to zadanie), szczelne przykrycie akwarium (ryby są bardzo skoczne), skuteczna filtracja oraz systematyczne podmiany części wody. Unikamy gwałtownych zmian parametrów wody.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Najlepiej jest rozmnażać te ryby w osobnym akwarium hodowlanym z kępami roślin o miękkich i drobnych liściach, z lekko kwaśną, miękką wodą, bez oświetlenia. Do tarła ryby pobudzamy poprzez podniesienie temperatury do górnej granicy przedziału skali oraz obfite karmienie ich żywymi pokarmami. Do zbiornika hodowlanego przenosimy wieczorem najbardziej wybarwionego samca i najgrubszą samicę. Tarło powinno się odbyć następnego dnia w godzinach porannych, po intensywnych zalotach. Samica składa nawet do 500 jajeczek wśród roślin, jednak nie są one zbytnio kleiste i w większości opadają na dno. Samica często także wyskakuje ponad powierzchnię wody podczas składania ikry. Po tarle usuwamy rodziców jak najszybciej – nie opiekują się ikrą, a mogą nawet ją zjadać. Larwy wylęgają się po dobie, po kolejnych 4-5 dniach narybek pływa w poszukiwaniu pożywienia.