Zwinnik Blehera (Hemigrammus Bleheri)

Występowanie

Gatunek słodkowodny. W warunkach naturalnych zamieszkuje małe potoki i strumienie ciemnych wód Brazylii i Kolumbii.

Wygląd zewnętrzny

Charakteryzuje się wydłużonym i niskim pokrojem ciała, srebrzysto oliwkowym ubarwieniem z jasnym podbrzuszem oraz czerwonym kolorem głowy. Płetwa ogonowa posiada poziome, biało czarne pręgi, pozostałe płetwy są przezroczyste. Samce są nieco mniejsze i szczuplejsze.

Usposobienie

Jest to spokojna, ławicowa rybka, aktywna przez cały okres dnia (lub, gdy światło jest włączone). W zbyt małej grupie jest nieśmiała, chowa się. Jest łatwy sposób rozpoznania jej kondycji – na pogorszenie się parametrów wody lub w stresie kolor jej głowy blednie, a nawet może ustępować w pewnej części. Gatunek ten jest często mylony ze zwinnikiem czerwonoustym (Hemigrammus rhodostomus) oraz Petitella georgiae. Jest kilka szczegółów różniących te trzy gatunki, jednak są one trudne do uchwycenia. Po pierwsze tylko u zwinnika Blehera czerwony kolor głowy może wykroczyć poza pokrywy skrzelowe (w pozostałych dwóch wypadkach czerwień zarysowuje się tylko na części głowy). Jest to jednak nie wystarczające kryterium identyfikacyjne (ubarwienie głowy często się zmienia). Po drugie ubarwienie ogona – brak czarnej plamki w dolnej części jej podstawy wskazuje, że mamy do czynienia z Petitella georgiae. Po trzecie czarno-biała linia biegnąca od nasady ogona wzdłuż linii bocznej – u zwinnika Blehera ta linia jest niewidoczna, zwinnik czerwonousty ma ją wąską i lekko zarysowaną, natomiast u Petitella georgiae jest ona szeroka. Różnice istnieją jeszcze w kształcie płetwy ogonowej oraz podstawy płetwy odbytowej.

Akwarium

Nadaje się do zbiorników gatunkowych, np. z biotopem czarnych wód lub akwariów towarzyskich. W pierwszym przypadku, w zbiorniku takim umieszczamy sporo korzeni i roślin, w tym rośliny pływające, liście bukowe lub dębowe dajemy na dno (wymieniamy je co kilka tygodni), stosujemy piasek jako podłoże, barwimy wodę na ciemno poprzez dodanie torfu do filtra lub umieszczenie go w siatce i moczenie w wodzie, stosujemy słabe oświetlenie. Jeżeli wybierzemy tę opcję, pamiętamy, że ryby wpuszczamy, gdy woda dojrzeje chemicznie (wszystkie jej parametry ustabilizują się). W drugim przypadku obsadzamy roślinami tylną część akwarium i pozostawiamy sporo miejsca do pływania. Niezbędne są kryjówki, rozproszone światło, delikatna lecz skuteczna filtracja. Ryba ta trudno aklimatyzuje się (często umiera po wpuszczeniu do zbiornika), zalecana jest dwutygodniowa kwarantanna, podczas której nie karmimy jej. Wrażliwa na jakość wody (azotany), gwałtowne wahania temperatury, zakażenia oraz leki chemiczne (zamiast stosowania leków lepiej podnieść stopniowo temperaturę wody do 30°C i utrzymać ją co najmniej przez dwa tygodnie).

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny, który rozmnażamy jak pozostałe kąsaczowate w oddzielnym akwarium. Powinno mieć miękką wodę, odczyn lekko kwaśny i nieco wyższą temperaturę niż zazwyczaj. Słabe oświetlenie lub jego brak, roślinność pływającą o drobnych liściach (brak podłoża) lub ruszt ikrowy, delikatna, ale skuteczna filtracja (można dodać torf do filtra). Przed tarłem najlepiej rozdzielić samców i samice – obficie karmimy je. Gdy samice napełnią się jajami (okrągłe brzuchy), przenosimy wieczorem wybraną parę do zbiornika hodowlanego. Rano, po intensywnych zalotach, powinno dojść do tarła, po którym niezwłocznie usuwamy tarlaki. Wylęg następuje po 1,5 dnia, a po kolejnych 4-5 narybek swobodnie pływa w poszukiwaniu pożywienia. Ikra i narybek wrażliwe są na światło oraz jakość wody.